Πείνα

Πακέτο δραστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης ώστε να αποφευχθεί μια «καταστροφή σε παγκόσμιο επίπεδο» παρουσίασε χθες ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν στη Σύνοδο Κορυφής υπό την αιγίδα του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO)

Εν μέσω πανικού που έχει προκαλέσει διεθνώς η συνεχής αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και το πετρέλαιο, η έναρξη της τριήμερης Συνόδου Κορυφής χθες στη Ρώμη σηματοδοτήθηκε από έντονες διαμάχες σε ό,τι αφορά στην ανάγκη εξάλειψης των περιοριστικών μέτρων στο εμπόριο των τροφίμων, καθώς και στις συνέπειες της παραγωγής βιοκαυσίμων.

Θέτοντας ως πρωταρχικό στόχο την αναστολή των αγορανομικών ελέγχων και άλλων περιορισμών στο εμπόριο, την ενίσχυση των χρηματοδοτήσεων από χώρες- δωρητές αλλά και την αναζωογόνηση της γεωργίας, ο Μπαν Κι Μουν ζήτησε από πενήντα αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που συμμετείχαν στη σύνοδο να πετύχουν «διεθνή ομοφωνία για τα βιοκαύσιμα», τα οποία κατηγορούνται από ορισμένους ως υπεύθυνα για τη δραματική αύξηση των τιμών των βασικών ειδών διατροφής.

Το κόστος
Σύμφωνα με την 38σέλιδη έκθεση που παρουσίασε ο γ.γ. του ΟΗΕ και την οποία συνέταξε το κέντρο διαχείρισης της επισιτιστικής κρίσης, η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων θα κοστίσει περίπου 15 δισ. δολάρια.

Παρά το γεγονός ότι η νέα έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη προέβλεψε ότι ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνεται η τιμή των τροφίμων θα μειωθεί στα επόμενα χρόνια, θα συνεχίσει ωστόσο να κυμαίνεται σε επίπεδα κατά 50% υψηλότερα από αυτά της περασμένης δεκαετίας, ενώ ο γ.γ. του ΟΗΕ υπενθύμισε ότι οι τιμές που παρατηρούνται σήμερα αποτελούν ρεκόρ των 30 τελευταίων χρόνων προσθέτοντας ότι η παραγωγή των τροφίμων πρέπει να αυξηθεί κατά 50% μέχρι το 2030 για να καλυφθεί η ζήτηση.

Υπογραμμίζοντας την ανάγκη θέσπισης ενός «παγκόσμιου πλαισίου δράσης» που θα αντικαταστήσει την «υιοθέτηση εθνικών διατροφικών πολιτικών», οι οποίες έχουν ως συνέπεια την επιδείνωση του φαινομένου σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς εντείνουν τη φτώχεια στις γειτονικές χώρες, ο γ.γ. του FAO, Ζακ Ντιουφ επεσήμανε ότι πρέπει να ληφθούν αμέσως θαρραλέες αποφάσεις ώστε «να μην τεθεί σε κίνδυνο η ανθρωπότητα».

ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ
Διαμάχη έχει ξεσπάσει γύρω από τον ρόλο των βιοκαυσίμων στην επισιτιστική κρίση. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η αύξηση της παραγωγής βιοκαυσίμων ευθύνεται για την εκτόξευση στην τιμή των βασικών τροφίμων καθώς η παραγωγή αιθανόλης γίνεται εις βάρος της παραγωγής τροφίμων. Επίσης, αρκετές οργανώσεις κατηγορούν την παραγωγή Βιοντίζελ. Από την άλλη πλευρά, οι κύριοι παραγωγοί αιθανόλης ΗΠΑ και Βραζιλία υποστηρίζουν ότι οι εν λόγω κατηγορίες αποτελούν «εμπαιγμό».

Ν. Σαρκοζί
«Μπορούμε και πρέπει να θρέψουμε τον πλανήτη, αλλά δεν το πράττουμε», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος ο οποίος πρότεινε τη δημιουργία διεθνούς ομάδας επιστημόνων ώστε να υπάρξει αντικειμενική γνωμοδότηση για την ασφάλεια των τροφίμων.

Ρ. Μπουγκάμπε
«Ασεμνη» χαρακτήρισαν οι ΗΠΑ και η Αυστραλία την παρουσία του προέδρου της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε στη Σύνοδο, καθώς τον κατηγόρησαν ότι είναι «ο άνθρωπος που προήδρευσε στην πείνα του λαού του».

Μ. Αχμαντινετζάντ
Κόκκινο πανί της Συνόδου ο πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, τον οποίο υποδέχτηκαν στην άφιξή του στη Ρώμη δεκάδες εξαγριωμένοι διαδηλωτές.

Λούλα ντα σιλβα
«Τα βιοκαύσιμα δεν είναι ληστές», επεσήμανε ο πρόεδρος της Βραζιλίας, ο οποίος υποστήριξε ότι μπορούν αντιθέτως να χρησιμοποιηθούν ως «σημαντικό εργαλείο για να βγουν οι χώρες από τη διατροφική ανασφάλεια».

ΜΕΛΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ
xaritatou@pegasus.gr

Χαρτονόμισμα 50 δις

Ο κύριος της φωτογραφίας κρατά 10 δις-περίπου 12 ευρώ

O πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, μπορεί να κατατροπώνει τους πολιτικούς αντιπάλους του με ένα συνδυασμό βίας και νοθείας αλλά είναι ανήμπορος να λύσει το πρόβλημα της οικονομίας της χώρας που έχει κυριολεκτικά καταστραφεί.

Την περασμένη εβδομάδα η ισοτιμία του τοπικού δολαρίου διαμορφώθηκε ως εξής: 1,20 ευρώ ίσον 1 δισ. δολάρια Ζιμπάμουε.

Για τις τρείς πρώτες εβδομάδες του Μαϊου ο πληθωρισμός κυμάνθηκε στα επίπεδα του 1.700.000 %.

Πριν δυο εβδομάδες η κεντρική τράπεζα εξέδωσε για πρώτη φορά χαρτονομίσματα 50 δις.

Όπως μεταδίδουν οι Τάιμς από την πρωτεύουσα Χαράρε ένα μπουκάλι μπύρα κοστίζει 800 εκατομμύρια. Η φωτοτυπία δυο σελίδων 269 εκατομμύρια. Μια μπανάνα 10 εκατομμύρια.

Οι αρχές της χώρας εκτιμούν ότι ο μηνιαίος προϋπολογισμός μιας εξαμελούς οικογένειας (που αποτελεί τον μέσο όρο) μόνο για τα βασικά αγαθά είναι 350 δισ.

Ο πρόεδρος Μουγκάμπε-σημειώνουν οι Τάιμς - έχει σπυδάσει οικονομικά στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Παρ΄όλα αυτά δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι ο υπερπληθωρισμός και η κατρακύλα της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος οφείλεται στην συνεχή εκτύπωση χαρτονομισμάτων.

Η βρετανική εφημερίδα εκτιμά ότι καθώς πλησιάζουν οι επαναληπτικές εκλογές της 27ης Ιουνίου στις οποίες ο Μουγκάμπε θα αναμετρηθεί με τον ηγέτη της αντιπολίτευσης η κυβέρνηση που έχει χρεοκοπήσει θα συνεχίσει να εκτυπώνει χρήμα για να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους.
http://www.foreignpress-gr.com/2008/05/50.html

"Ιστορικές φωτογραφίες" από τον Άρη

Τις πρώτες φωτογραφίες από τον Βόρειο Πόλο του "Κόκκινου" Πλανήτη έστειλε το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ Φοίνιξ. Πρόκειται για την πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έχει εικόνα από ανεξερεύνητες μέχρι τώρα περιοχές.

Το διαστημόπλοιο χρειάστηκε σχεδόν δέκα μήνες για να φτάσει στον προορισμό του. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να διερευνήσει το αν είναι δυνατόν να συντηρηθεί ζωή κάτω από τους πάγους που καλύπτουν τις πολικές περιοχές.

Οι επιστήμονες στο αρχηγείο της ΝΑΣΑ ξέσπασαν σε ζητωκραυγές όταν το διαστημόπλοιο έστειλε το μήνυμα ότι προσγειώθηκε ομαλά.


Τα τελευταία επτά λεπτά της διαδικασίας προσεδάφισης ήταν τα πιο δύσκολα. Το Φοίνιξ θα διέσχιζε την αραιή ατμόσφαιρα του πλανήτη και θα πυροδοτούσε τους πυραύλους που θα το επιβράδυναν από τα 21.000 χιλιόμετρα στο μηδέν σε επτά λεπτά.

Με δεδομένο το κακό προηγούμενο των παλαιότερων αποστολών της ΝΑΣΑ και τις αποτυχίες, οι υπεύθυνοι αγωνιούσαν για το αν η προσεδάφιση θα εξελισόταν ομαλά ή αν το σκάφος καταστραφόταν ακόμη και ολοσχερώς. Οι φόβοι, ευτυχώς, δεν επαληθεύθηκαν.

Μετά την επιτυχημένη προσεδάφιση το σκάφος άνοιξε τους συλλέκτες ηλιακής ενέργειας για την τροφοδότησή των συσκευών με ρεύμα.

Οι ρομποτικές συσκευές του Φοίνικα θα συλλέξουν δείγμα πάγου και θα τα λιώσουν. Στη συνέχεια θα τα αναλύσουν για την χημική τους σύσταση ενώ θα αναλύσουν και δείγματα από το έδαφος του Αρη.

Οι επιστήμονες εκφράζουν βεβαιότητα ότι κάτω από την επιφάνεια υπάρχει νερό.
http://www.foreignpress-gr.com/2008/05/blog-post_26.html

Ελληνική Ναυτιλία

Η Γενική Γραμματεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, ανακοινώνει τα αποτελέσματα της έρευνας για τη δύναμη των ελληνικών εμπορικών πλοίων, 100 ΚΟΧ και άνω, για το μήνα Μάρτιο 2008.Ειδικότερα, στην έρευνα αυτή περιλαμβάνονται όλα τα πλοία 100 ΚΟΧ και άνω, που έχουν κατασκευασθεί αποκλειστικώς ή κυρίως για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή επιβατών και είναι νηολογημένα στην Ελλάδα και επιπλέον ανήκουν σε πρόσωπα (φυσικά ή νομικά) που κατοικούν στη Χώρα μας.
Σύμφωνα με την ανωτέρω έρευνα, η δύναμη του ελληνικού εμπορικού στόλου το Μάρτιο 2008, αριθμούσε συνολικά 2.060 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 38.364.352 κόρων ολικής χωρητικότητας (ΚΟΧ) (πίν. 1).Από τα πλοία αυτά, 630 ήταν φορτηγά, συνολικής χωρητικότητας 14.811.252 ΚΟΧ, τα 509 δεξαμενόπλοια, συνολικής χωρητικότητας 21.838.203 ΚΟΧ και τα 921 επιβατηγά και λοιπά πλοία, συνολικής χωρητικότητας 1.714.897 ΚΟΧ .
Το χρονικό διάστημα Ιανουάριος 2001– Μάρτιος 2008 σημειώθηκε (Πίνακας 1)
Αύξηση της συνολικής δύναμης των πλοίων κατά 4,7%
Αύξηση της συνολικής χωρητικότητας των πλοίων κατά 40,4%
Αύξηση των φορτηγών πλοίων κατά 0,8%
Αύξηση της συνολικής χωρητικότητας των φορτηγών πλοίων κατά 24,6%
Αύξηση των δεξαμενόπλοιων κατά 11,4%
Αύξηση της συνολικής χωρητικότητας των δεξαμενόπλοιων κατά 54,9%
Αύξηση των επιβατηγών και λοιπών πλοίων κατά 4,1%
Αύξηση της συνολικής χωρητικότητας των επιβατηγών και λοιπών πλοίων κατά 27,4%.
http://aktofylakas.blogspot.com/2008/05/2060.html

Ακρως Απόρρητο-Ειδικού Χειρισμού

Ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για τον τρόπο που χειρίστηκε το Σκοπιανό η κυβέρνηση Σημίτη την περίοδο 1994-1999 κάνει ο πρέσβης ε.τ. Χρήστος Ζαχαράκις στο νέο του βιβλίο «Ακρως Απόρρητο-Ειδικού Χειρισμού» (εκδόσεις Λιβάνη). Σύμφωνα με τη μαρτυρία του κυρίου Ζαχαράκι, ο οποίος υπήρξε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στις μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις που έγιναν για το θέμα της ονομασίας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, την περίοδο 1994-1999, ο τότε πρωθυπουργός κ. Σημίτης και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος του είχαν δώσει οδηγία να επιδιώξει ένα συμβιβασμό είτε στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» είτε στο όνομα «Nova Macedonia». Το όνομα «Nova Macedonia» αποδέχθηκε μάλιστα και ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν διαδέχθηκε τον Θόδωρο Πάγκαλο στο υπουργείο Εξωτερικών, μετά την περιπέτεια Οτσαλάν. Οι διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ άρχισαν πριν καλά καλά τεθεί σε εφαρμογή η ενδιάμεση συμφωνία. Ο Θόδωρος Πάγκαλος τόνισε στον κ. Ζαχαράκι, στις 27-1-1996, ότι «δεν επρόκειτο να ζήσει με το πρόβλημα αυτό» και πρόσθεσε ότι «είχε εξαρχής υποστηρίξει την αποδοχή του όρου “Macedonian Republic of Skopje”, αντί του όρου “Σλαβομακεδονία”, που δεν τον ενθουσίαζε, γιατί δημιουργεί έθνη». Κατά την πρώτη συνάντηση, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους Σκοπιανούς, ο κ. Ζαχαράκις είπε ότι το πρώτο κριτήριό του για συμφωνία περί το όνομα είναι το εθνοτικό, το δεύτερο το γεωγραφικό και το τρίτο το χρονικό. Αντιθέτως, ο διαπραγματευτής κ. Τοσέφσκι προέταξε το «χρονικό κριτήριο» και την πρόταση περί «Nova Macedonia». Οταν ενημερώθηκε ο κ. Σημίτης για τις πιθανές ονομασίες από τον κ. Ζαχαράκι τον άκουσε «με ελαφρώς σαστισμένο ύφος και με άφησε να αντιληφθώ ότι αν και θα ήθελε να απαλλαγεί από το όλο θέμα, εντούτοις αισθάνεται ανασφάλεια». Οπως θυμάται ο κ. Ζαχαράκις, «ο πρωθυπουργός, θέλοντας προφανώς να πιαστεί από κάπου, ζήτησε να του φέρουν τους υπηρεσιακούς φακέλους με τις παλαιότερες απόψεις του Κάρολου Παπούλια περί αποδοχής σύνθετου ονόματος». Στις 22/10/96 ο κ. Πάγκαλος έδωσε στον κ. Ζαχαράκι τηλεφωνικές οδηγίες να προτείνει τον όρο «Σλαβομακεδονία». Στις 7/11/96 ο μεσολαβητής κ. Βανς αντιπρότεινε το «Nova Macedonia».Στις 19/11/96, σε σύσκεψη που έγινε στο γραφείο του υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Πάγκαλος είπε στον Χρήστο Ζαχαράκι ότι θα προτιμούσε τη λύση «Δ.Μ./Σκόπια». Επειτα από παρασκηνιακές συζητήσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ο κ. Ζαχαράκις έλαβε νέα οδηγία για το όνομα, στις 2/1/1997: «Ο Πάγκαλος, τον οποίο είχα δει και στις 30 Δεκεμβρίου και είχε επιφυλαχθεί να μου δώσει οδηγίες αφού συνεννοηθεί με τον πρωθυπουργό, μου είπε να δηλώσω στον Βανς, με τις δέουσες προφυλάξεις, ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν διατεθειμένη να εισηγηθεί στη Βουλή την αποδοχή της διευθετήσεως που εκείνος είχε προτείνει, ελπίζοντας να αποσπάσει την έγκριση του Κοινοβουλίου». Δέχτηκε δηλαδή το όνομα «Nova Macedonia». Στις 5/2/97, ο κ. Ζαχαράκις επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό κ. Σημίτη στο Μαξίμου για ενημέρωση. Ο κ. Σημίτης, όπως γράφει ο κ. Ζαχαράκις, «συμφώνησε ότι ο όρος “Nova Macedonia’’ είναι προτιμότερος από τον όρο “R.M./Skopje’’». Παρά το γεγονός ότι ο κ. Πάγκαλος προτιμούσε το «Μακεδονική Δημοκρατία των Σκοπίων», ο κ. Σημίτης επέμενε στο «Nova Macedonia». Ζήτησε όμως από τον κ. Ζαχαράκι να ακολουθήσει παρελκυστική πολιτική στις διαπραγματεύσεις, «μέχρι να κλείσει ο Προϋπολογισμός του 1998». Στους μήνες που ακολούθησαν ο κ. Σημίτης ταλαντεύθηκε μεταξύ του «Nova Macedonia» και του «R.M./Skopje», στο οποίο είχε προσχωρήσει ο Σ. Βανς.Στις 25/9/1997 η κυβέρνηση δέχεται τη νέα πρόταση του Βανς. Οπως περιγράφει ο κ. Ζαχαράκις, ζήτησε να του σταλεί οδηγία με τηλεγράφημα για το χειρισμό. Σ’ αυτό ο Πάγκαλος, έπειτα από συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, έδιδε οδηγία στον κ. Ζαχαράκι «να ανακοινώσει αύριο στον Βανς ότι η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται καταρχήν την πρότασή του προς το Σ.Α. περί “R.M./Skopje”». Ο κ. Ζαχαράκις καταλήγει με μια αποκάλυψη: Οταν ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, ο ίδιος απέσπασε την έγκρισή του να απορρίψει το όνομα «R.M./Skopje», αντιπροτείνοντας την επαναφορά της πρότασης Βανς για το «Nova Macedonia». Κι ο Γιώργος συμφώνησε.
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/05/blog-post_18.html

Η Φιλανδοποίηση των Ελληνικών Νησιών

Την αναβολή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά της ΝΑΤΟϊκής άσκησης Noble Archer, η οποία στον σχεδιασμό της περιελάμβανε και τον Αϊ-Στράτη, πέτυχε να επιβάλει η Τουρκία, προωθώντας πλέον με τις ευλογίες των ΗΠΑ τη μετατροπή ακόμη και σε ΝΑΤΟϊκό πλαίσιο του Αϊ-Στράτη σε «γκρίζα» και αμφισβητούμενη ζώνη. Η άσκηση Noble Archer (Τολμηρός Τοξότης), που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί σήμερα, ματαιώθηκε καθώς ο Αμερικανός διοικητής του Αρχηγείου της Σμύρνης αρνήθηκε να διαθέσει ΝΑΤΟϊκό AWACS. Η ιστορία της άσκησης ξεκινά από πέρυσι και αποτελεί το αποκορύφωμα της τουρκικής προσπάθειας να κατοχυρώσει και σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών», να επιβάλει τη φινλανδοποίηση των ελληνικών νησιών και να επιβεβαιώσει την απαίτησή της για συνδιαχείριση στο κέντρο του Αιγαίου, καθώς και συμβολικά ο Αϊ-Στράτης βρίσκεται στον 25ο μεσημβρινό (που αποτελεί την πάγια διεκδίκηση της Τουρκίας).
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/05/noble-archer.html

Λιγότερο ειρηνικοί από πέρυσι

Η Ελλάδα έπεσε κατά δέκα θέσεις στον Παγκόσμιο Δείκτη ειρήνης (Global Peace Index) για το 2008 σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.

Ο δείκτης που καταρτίζεται από κοινού από το ανεξάρτητο Institute for Economics and Peace και το Economist Intelligence Unit ιεραρχεί τις χώρες του κόσμου σε σχέση με το πόσο ειρηνικές είναι.

Οι επιστήμονες αναλύουν 24 κριτήρια που σχετίζονται με την ειρήνη, όπως οι σχέσεις του κάθε κράτους με τους γειτόνους του, οι πωλήσεις όπλων, η συμμετοχή σε στρατιωτικές εκστρατείες στο εξωτερικό, ο δείκτης εγκληματικότητας στο εσωτερικό και το ενδεχόμενο τρομοκρατικών επιθέσεων.

Σύμφωνα με τον δείκτη του 2008 η Ελλάδα βρίσκεται στην 54η θέση της παγκόσμιας κατάταξης (κάπου στη μέση) σημειώνοντας όμως σημαντική πτώση (10 θέσεις) σε σχέση με πέρυσι. Προφανώς, η αντιπαράθεση με τα Σκόπια ήταν ο σημαντικότερος λόγος της πτώσης.

Αντίθετα τα Σκόπια ανέβηκαν κατά μία θέση και βρίσκονται στην 87η της παγκόσμιας κατάταξης. Η Κύπρος βρίσκεται στην 52η ανεαίνοντας κατά δυο θέσεις προφανώς λόγω των προσπαθειών που καταβάλλονται για την επίλυση του Κυπριακού.

Η πιο ειρηνική χώρα είναι η Ισλανδία και ακολουθούν η Δανία και η Νορβηγία. Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ρωσία βρίσκονται στο δεύτερο μισό της παγκόσμιας κατάταξης.

Πηγή: Φαϊνάνσιαλ Τάιμς

Το σχέδιο της Deutsche Telekom για «κυριαρχία» σε Ευρώπη και ΗΠΑ

Δεν έχουν περάσει παρά ορισμένα 24ωρα από τη στιγμή που ο αντιπρόεδρος της Deutsche Telekom, Καρλ-Έρχαρντ Αϊκ φθάνει στην Αθήνα για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση για την είσοδο του γερμανικού οργανισμού στον ΟΤΕ και το Der Spiegel δημοσιεύει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είδηση: η DT ενδιαφέρεται για την απόκτηση της Sprint-Nextel, της τρίτης μεγαλύτερης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας των ΗΠΑ. Η κίνηση αυτή, αν συνδυαστεί με την εκεί θυγατρική του γερμανικού ομίλου, την T-Mobile, δημιουργεί το μεγαλύτερο σχήμα του κλάδου στην αμερικανική αγορά. Μετά την Ευρώπη, φαίνεται πως ήρθε η σειρά της Αμερικής για να κλείσει ο νέος κύκλος επέκτασης του γερμανικού κολοσσού.

Μία ματιά στον χάρτη με τις χώρες όπου η DT θα είναι παρούσα όταν ολοκληρωθεί η συμφωνία για την είσοδό της στον ΟΤΕ δείχνει το γιατί οι Γερμανοί ήθελαν αυτή την επένδυση. Άλλωστε, το ενδιαφέρον τους δεν είναι όψιμο, αλλά χρονολογείται εδώ και αρκετά χρόνια. Με τις βαλκανικές επενδύσεις του ΟΤΕ, η τηλεπικοινωνιακή «αυτοκρατορία» της Deutsche Telekom εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι και τον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Και δεν υπάρχουν και πολλές δυνατότητες για περαιτέρω επέκταση, δεδομένου ότι η σκανδιναβική χερσόνησος έχει ιδιαίτερα ώριμες αγορές, ενώ η Ρωσία και οι γειτονικές σε αυτήν τη χώρα θεωρούνται «απαγορευτικές» για τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς της δυτικής Ευρώπης που βλέπουν όσους τόλμησαν να επενδύσουν (π.χ. Telenor) να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με τους συνεταίρους τους. Όσον αφορά στις αγορές της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, στην πρώτη η κυριαρχία της France Telecom δεν αμφισβητείται, στη δεύτερη είναι το «βασίλειο» της Telefonica, η οποία επιπλέον έχει λόγο στη διοίκηση της Telecom Italia, όπου ελέγχει το 5%, και είναι και ένας από τους δύο μεγαλύτερους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, η DT, πριν από μερικούς μήνες, αποχώρησε από την ισπανική αγορά, δείχνοντας ότι θέλει να επικεντρωθεί σε χώρες όπου έχει ισχυρή θέση.

Η Ευρώπη να έχει μοιραστεί ανάμεσα σε τρεις ισχυρούς ομίλους (Deutsche Telecom, France Telecom, Telefonica), εκ των οποίων οι δύο πρώτοι ελέγχονται από τις κυβερνήσεις τους. Αν προσθέσει κανείς και τη Vodafone, τότε έχουμε τους τέσσερις βασικούς τηλεπικοινωνιακούς «παίκτες» της Ευρώπης, οι οποίοι, μάλιστα, τυγχάνουν να είναι πλέον τόσο ισχυροί ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολη η επιθετική εξαγορά τους από επιχειρηματικούς ομίλους εκτός της Γηραιάς Ηπείρου.

Τα κύματα επέκτασης
Οι τάσεις επέκτασης της Deutsche Telekom δεν έκαναν πρόσφατα την εμφάνισή τους. Έχουν ξεκινήσει από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, όταν και έγινε η είσοδος στην ουγγρική Magyar Telekom (σ.σ. τότε ονομαζόταν Matav), η οποία αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για τη DT όσον αφορά στα Βαλκάνια, τουλάχιστον μέχρι πρότινος.

Την περίοδο του μεγάλου κύματος των τηλεπικοινωνιακών εξαγορών (1998-2000) όταν η Vodafone αγόραζε τα πάντα, οι Γερμανοί ήταν πολύ πιο προσεκτικοί. Όμως, η πίεση από τους αναλυτές και τα μέσα ενημέρωσης που ζητούσαν μία μεγάλη κίνηση φέρεται ότι ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της DT, Ρον Ζόμερ να δώσει το 2000 περί τα 50 δισ. δολάρια (τότε 53 δισ. ευρώ) για την απόκτηση της αμερικανικής Voicestream, η οποία πλέον ονομάζεται T-Mobile. Η προσφορά έγινε στο ζενίθ της ανόδου των χρηματαγορών και ήταν της τάξεως των 22.000 δολαρίων ανά συνδρομητή! Ως μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι η αξία σήμερα της Sprint-Nextel που εκτιμάται συνολικά σε πάνω από 30 δισ. ευρώ είναι 1.000 δολάρια ανά συνδρομητή. Γι αυτό και οι αναλυτές θεωρούν ότι έχει νόημα μία κίνηση της Deutsche Telekom προς τη Sprint-Νextel.

Η υψηλή προσφορά για τη Voicestream είναι ουσιαστικά ο λόγος που 16.000 μέτοχοι στράφηκαν δικαστικά εναντίον της διοίκησης της DT, η μετοχή της οποίας αμέσως μετά τη δημόσια προσφορά μετοχών που έγινε το 2000 κατέρρευσε από τα 50 ευρώ σε επίπεδα κάτω των 20 ευρώ. Η τότε διοίκηση της εταιρείας υποστηρίζει ότι η πτώση οφείλεται στη γενικότερη κατάρρευση των μετοχών του κλάδου εκείνη την περίοδο, άποψη την οποία το δικαστήριο της Φραγκφούρτης που εκδικάζει την υπόθεση φέρεται καταρχήν να αποδέχεται. Τουλάχιστον, οι τωρινές κινήσεις θεωρούνται περισσότερο λογικές, αν και δεν είναι λίγοι οι μέτοχοι που εκτιμούν ότι η DT αγοράζει ακριβά την είσοδό της στον ΟΤΕ.

Το διεθνές ντόμινο
Οι επεκτατικές κινήσεις του γερμανικού τηλεπικοινωνιακού οργανισμού δεν έχουν περάσει απαρατήρητες από τους ανταγωνιστές της σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η ανακοίνωση της DT για τον ΟΤΕ δημιούργησε ένα ντόμινο εξελίξεων. Αμέσως, η France Telecom εξέφρασε ενδιαφέρον για να συγχωνευτεί με την σουηδο-φινλανδική, αλλά με έντονη παρουσία στις χώρες της Βαλτικής και της Τουρκία, TeliaSonera. Για την τελευταία ενδιαφέρον υπάρχει και από τη νορβηγική Telenor -επίσης με παρουσία σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Σερβίας και του Μαυροβουνίου- η οποία βλέπει να μένει εκτός παιχνιδιού. Παράλληλα, άρχισε να διαρρέεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον της Telefonica για την ολλανδική ΚΡΝ, έναν από τους ελάχιστους μεσαίου μεγέθους εναπομείναντες τηλεπικοινωνιακούς ομίλους της Ευρώπης. Και δεν αποκλείεται σύντομα κάτι να ακουστεί και για την -έχουσα ισχυρή παρουσία στη Βαλκανική- Telekom Austria. Σημειωτέον ότι οι αναμενόμενες επιθετικές κινήσεις προς τον αυστριακό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό ήταν ο λόγος που η Τ.Α. πίεσε για στενή συνεργασία με τον ΟΤΕ, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δύσκολη κάποια «εχθρική» εξαγορά.

Το επόμενο πεδίο μάχης των τηλεπικοινωνιακών ομίλων μάλλον θα είναι η Αφρική. Μία πρώτη γεύση έδωσε η φιλόδοξη Bhart Airtel, της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας Μιτάλ, που προσφέρει 24 δισ. ευρώ για τη νοτιοαφρικανική ΜΤΝ, η οποία, σημειωτέον, ελέγχει τη δεύτερη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας της Κύπρου με την ίδια ονομασία. Και υπάρχουν ακόμη και οι αραβικοί τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί που έχουν μεγάλη ρευστότητα αλλά και επεκτατικές ορέξεις. Τέτοιοι όμιλοι είναι η Etisalat (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) και η Zain (Κουβέιτ), ενώ υπάρχει και η Weather Investments του Ναγκίμπ Σαουίρις.

Το... φάντασμα του Σλ. Μιλόσεβιτς οδηγεί τη Σερβία!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απερίγραπτα εκφυλιστική είναι η πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη Σερβία μετά τις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, οι οποίες ανέδειξαν εκ νέου τον βαθύτατο διχασμό του ηττημένου και ταπεινωμένου από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, σερβικού λαού.

Ανατριχιαστικός είναι ο πολιτικός αμοραλισμός που επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Καθώς οι άνευ όρων «φιλοευρωπαϊκές» κατά την Κομισιόν ή «ενδοτικές» κατά τους αντιπάλους τους, πολιτικές δυνάμεις γύρω από τον πρόεδρο Μπορίς Τάντιτς και τους συμμάχους του απέτυχαν να αποσπάσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία (πήραν 116 από τις 250 έδρες), η Ε.Ε. έδωσε επισήμως διά του εκπροσώπου της την ευλογία συνεργασίας των δυνάμεων αυτών με το κόμμα του... Μιλόσεβιτς!

Είναι απίστευτο. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι επιτέθηκαν εναντίον της Σερβίας, σκότωσαν εκατοντάδες Σέρβους, κατέστρεψαν την οικονομία και την υποδομή της χώρας μόνο και μόνο επειδή ηγέτης της ήταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον οποίο αποκαλούσαν «δήμιο των Βαλκανίων» και τώρα παροτρύνουν τις εξαρτώμενες από αυτούς πολιτικές δυνάμεις να συνεργαστούν με το κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς επειδή δεν τους βγαίνουν τα «κουκιά» στο Κοινοβούλιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης! Κυνισμός χωρίς όρια...

Πολιτική χωρίς αρχές
Πλήρης σύγχυση επικρατούσε μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ως προς το τι κυβέρνηση θα σχηματισθεί.

Οι «εθνικιστικές» ή «πατριωτικές» δυνάμεις, δηλαδή οι Ριζοσπάστες του Νίκολιτς, το κόμμα του τέως πρωθυπουργού Κοστούνιτσα και οι Σοσιαλιστές του Μιλόσεβιτς συγκεντρώνουν 127 έδρες (77, 30 και 20 αντίστοιχα). Θεωρητικά έχουν λοιπόν τη δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση, με προσανατολισμό εντελώς αντίθετο από αυτόν που επιθυμεί η Ε.Ε. Ο Νίκολιτς και ο Κοστούνιτσα συμφώνησαν μάλιστα ήδη από την Τρίτη για το πλαίσιο και τους όρους κυβερνητικής συνεργασίας των κομμάτων τους. Διαπραγματεύονται παράλληλα και με τους Σοσιαλιστές, με τους οποίους έχουν κοινή θέση στο ζήτημα του Κοσόβου.

Αυτή η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης είναι μόνο θεωρητική. Δύο ή τρεις από τους βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος ελέγχονται από τον εκατομμυριούχο Ντράγκαν Μάρκοβιτς, ο οποίος τάχθηκε ήδη υπέρ του Τάντιτς. Οι βουλευτές αυτοί επομένως μπορούν κάλλιστα να εξαγοραστούν και να αποστατήσουν, όπως και αρκετοί από τους συναδέλφους τους, ιδίως από το κόμμα του Κοστούνιτσα.

Αλλωστε, μετά τις εκλογές που έγιναν πέρυσι, τον Ιανουάριο του 2007, αυτά τα τρία κόμματα είχαν 144 από τις 250 έδρες και δεν σχημάτισαν κυβέρνηση παρ όλο που θα είχαν σταθερή πλειοψηφία. Θα το κάνουν τώρα με έναν μόλις βουλευτή πάνω από το όριο των 126 της αυτοδυναμίας; Ακρως απίθανο.

Ενώ όμως μέχρι τώρα το φιλοδυτικό στρατόπεδο σχημάτιζε κυβέρνηση προσελκύοντας τον Κοστούνιτσα, φέτος αποφάσισε να φλερτάρει με το... φάντασμα του Μιλόσεβιτς, τους Σοσιαλιστές!

«Η σφραγίδα του Ιούδα»
Ο λόγος αυτής της στροφής είναι ότι αν ο Τάντιτς ζητήσει συνεργασία από τον Βόισλαβ Κοστούνιτσα, αυτός θα απαιτήσει να είναι και πάλι πρωθυπουργός της χώρας, παρ όλο που πήρε το κόμμα του μόλις το 11,3% στις εκλογές, χάνοντας σχεδόν 6% από το 17% που είχε πάρει πέρυσι - σαφής τιμωρία των ψηφοφόρων του για την καιροσκοπική κυβερνητική σύμπραξή του με τον Μπόρις Τάντιτς.

Αντιθέτως, αν ο Τάντιτς πάρει στην κυβέρνηση τους Σοσιαλιστές, αυτοί θα αρκεστούν σε δύο τρία υπουργεία ήσσονος σημασίας, αφού το κύριο για τους επιγόνους του Μιλόσεβιτς είναι η αποδοχή τους από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και το νέο φιλοδυτικό κατεστημένο της Σερβίας, που μέχρι τώρα τους κρατάει σε επίπεδο «παρία». Ετσι, οι εξαρτημένες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. δυνάμεις της Σερβίας, θα εκλέξουν δικό τους πρωθυπουργό, ολοκληρώνοντας με τον τρόπο αυτό την κατάληψη όλων των αρμών της πολιτικής εξουσίας, αφού και ο πρόεδρος ανήκει στην ίδια παράταξη. Προκειμένου να γίνει αυτό, ούτε ο Τάντιτς αλλά ούτε και οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι έχουν την παραμικρή αναστολή συνεργασίας με το κόμμα του «δικτάτορα», «σφαγέα», «χασάπη» κ.λπ. Μιλόσεβιτς!

Ο Κοστούνιτσα, από την άλλη πλευρά, έχει οξύνει προεκλογικά την αντίθεσή του με τον Τάντιτς, ώστε αν ο τελευταίος υποχρεωθεί να τον «προσκυνήσει» και πάλι, να πουλήσει πολύ ακριβά το... πολιτικό τομάρι του! Στις 29 Απριλίου, όταν με προκλητικό τρόπο η Ε.Ε. προσπάθησε να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα προσφέροντας στον Τάντιτς την υπογραφή μιας προκαταρκτικής συμφωνίας σύνδεσης της Σερβίας με την Ε.Ε., ο Κοστούνιτσα χαρακτήρισε την υπογραφή του Τάντιτς ως τη «σφραγίδα του Ιούδα στην παράδοση του Κοσόβου κατ εντολή του ΝΑΤΟ».

Φυσικά, ούτε αυτές οι βαριές κουβέντες ούτε το σύμφωνο κυβερνητικής συνεργασίας με τους εθνικιστές Ριζοσπάστες του Νίκολιτς θα εμποδίσουν τον Κοστούνιτσα, ευκαιρίας δοθείσης, να τρέξει να συνεργαστεί με τον Τάντιτς. Πέρυσι άλλωστε μέχρι που είχε φτάσει στο σημείο να εκλέξει πρόεδρο της Βουλής τον Νίκολιτς για μερικά 24ωρα προκειμένου να εκβιάσει τον Τάντιτς να δεχθεί τον Κοστούνιτσα ως πρωθυπουργό -και το κόλπο στέφθηκε από επιτυχία.

Διχασμένοι
Προσβλέπουν στη Δύση ενώ χάνουν το Κόσοβο

Με τον έναν ή τον άλλο ανέντιμο τρόπο, κυβέρνηση θα σχηματιστεί και μάλιστα τελικά θα είναι κυβέρνηση προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ΗΠΑ και Ε.Ε. Αυτό δεν αναιρεί φυσικά το γεγονός ότι η Σερβία είναι βαθύτατα διχασμένη, με τον μισό πληθυσμό να μισεί βαθιά τη Δύση και την πολιτική της απέναντι στη χώρα και τον άλλο μισό να έχει απελπιστεί και να έχει παραδοθεί στις πολιτικές ορέξεις των επιδρομέων που διαμέλισαν τη Σερβία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το στρατόπεδο του οποίου αυξάνει η επιρροή είναι αυτό της υποταγής και όχι αυτό της αντίστασης. Το ζήτημα δεν είναι μόνο οι αριθμοί των εκλογικών ποσοστών, οι οποίοι άλλωστε οφείλονται κυρίως στη συσπείρωση γύρω από τον Τάντιτς όλων των φιλοδυτικών δυνάμεων που στις προηγούμενες εκλογές είχαν κατεβεί αυτόνομα.

Τόσο οι Ριζοσπάστες όσο και οι Σοσιαλιστές αύξησαν λίγο τα ποσοστά τους και μόνο η καθίζηση του Κοστούνιτσα μείωσε το συνολικό ποσοστό του «πατριωτικού μετώπου» σε 48% από 51% που είχε πάρει πέρυσι. Αλλού πρέπει να εστιαστεί η προσοχή. Αυτές οι εκλογές προκλήθηκαν λόγω της διεθνούς αναγνώρισης της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Αν λοιπόν την ώρα που το Κόσοβο χάνεται οριστικά για τη Σερβία, το εκλογικό σώμα ενισχύει τις πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται τον διαμελισμό της χώρας και όχι εκείνες που τον απορρίπτουν, αυτό σηματοδοτεί την κατάρρευση της ηθικής και πολιτικής αντίστασης του πληθυσμού.

Πρόκειται για τάση πιθανότατα ανεπίστρεπτη που θα χαράξει την πορεία της Σερβίας τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι προσωρινά, σε αυτές τις εκλογές, αποτυπώθηκε αριθμητικά σε μικρές διαφοροποιήσεις των ποσοστών.

ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά την λξέη σα σνύλοο.

Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πμανιπσήτετο του Κμτρπιαιζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετηνα τα γτάμαμρα μσέα σε μία λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβαιάστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γιατί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά την λξέη σα σνύλοο.
Ατίπτσυεο;

http://orfni.blogspot.com/

Αντιδράσεις απο τις δηλώσεις Μπερνς

Αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας προκάλεσαν οι δηλώσεις του πρώην αξιωματούχου του State Department Ν. Μπερνς σχετικά με την αποτελεσματικότητα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (“Turkey has one of the largest militaries in the NATO alliance, and it's also one of the least reformed – and I say this with great respect – and least deployable forces; as are the militaries of many of the European members of NATO”). Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της Τurkish Daily News (απ΄όπου και το παραπάνω γράφημα), ο Αμερικανός πρώην διπλωμάτης "άνοιξε το κουτί της Πανδώρας", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των ΤΕΔ. Παράλληλα αποκαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία για τη δομή, την εκπαίδευση και εν γένει αποτελεσματικότητά τους. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι από τα 4.200 άρματα μάχης που διαθέτει συνολικά Τουρκικός Στρατός, από τα 932 τύπου Μ-60 μόνο τα 274 θα υποβληθούν σε πρόγραμμα εκσυγχρονισμού (έχει ανακοινωθεί πρόγραμμα αναβάθμισης μόνο για 170 Μ-60T Sabra). Tα υπόλοιπα 2.876 άρματα τύπου Μ-48 έχουν απαξιωθεί επιχειρησιακά, τα μισά εκ των οποίων βρίσκονται σε αποθήκευση. Στο δημοσίευμα παρουσιάζεται η άποψη του Sedat Laçine, διευθυντή του International Strategic Research Organization (USAK), ότι το 80% των οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούν οι ΕΔ της Τουρκίας δε θα γινόταν αποδεκτά τις αντίστοιχες ΕΔ των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας ή της Ολλανδίας. Επίσης επιβεβαίωσε τη πτώση (κατάρριψη;) ενός επιθετικού ελικοπτέρου τύπου ΑΗ-1W Super Cobra ενώ αναφέρε ότι τα συγκεκριμένα ελικόπτερα δε μπορούν να πετάξουν πάνω από ύψος 3000m, στοιχείο που τα καθιστά αναποτελεσματικά για τις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων ανταρτών στα όρη του Βορείου Ιράκ. Επισημαίνει ότι η εμπειρία και τα διδάγματα από τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ χάνονται αφού ο κορμός των ΤΕΔ βασίζεται σε κληρωτούς, ενώ κάνει λόγο για περιορισμένες δυνατότητες προβολής ισχύος. Τέλος, ο Τούρκος ανταποκριτής της DefenseNews Weekly Burak Bekdil αναφέρει ότι οι ΤΕΔ μαστίζονται από καθυστερήσεις στις αμυντικές προμήθειες.
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/05/blog-post_6972.html

Απόσπασμα απο το βιβλίο του Χ.Ζαχαράκι: Άκρως Απόρρητο-ειδικού χειρισμού

Απόσπασμα του βιβλίου για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων
"Ως προς το Σκοπιανό, τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το πρόβλημα ελάχιστη, αν μη μηδαμινή, κατανόηση έβρισκε μεταξύ όλων των παρατάξεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αντίθετα, πλείστοι ευρωβουλευτές επέκριναν, κατ΄ επανάληψη, την ελληνική αξίωση περί του ονόματος της «Δ.Μ.», την οποίαν όλοι ανεξαιρέτως αποκαλούσαν με το «συνταγματικό» όνομά της. Μερικοί, μάλιστα, συνήθιζαν να ειρωνεύονται ανοιχτά την ελληνική στάση, όπως ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης Laschet που πρότεινε, πολλές φορές, μεταξύ αστείου και σοβαρού, να αποκαλείται και η Ελλάς με το προηγούμενο όνομά της, ως «πρώην Βασίλειο της Ελλάδος», κατ΄ αντιστοιχία προς το «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μετά την τρίτη ή την τέταρτη επανάληψη του ευφυολογήματός του, δεν κρατήθηκα και του υπέδειξa από την έδρα του προεδρείου της Επιτροπής, προκαλώντας τους καγχασμούς ορισμένων και τους μορφασμούς άλλων, ότι θα έπρεπε να προσέχει περισσότερο τις εισηγήσεις του, γιατί, άλλως, κινδύνευε να βρεθεί αντιμέτωπος με πρόταση να μνημονεύεται η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ως «πρώην Γ΄ Ράιχ»!"
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/05/blog-post_14.html

Απαρατήρητη η τελευταία επίσκεψη Μπούς στην Μ.Ανατολή

Του Γιώργου Καπόπουλου
Κapopoulos@pegasus.gr

Σχεδόν απαρατήρητη από τα διεθνή ΜΜΕ αρχίζει σήμερα η περιοδεία Μπους στη Μέση Ανατολή με σταθμούς το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο.

Πρόκειται για τη δεύτερη επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ στην περιοχή μέσα σε τέσσερις μήνες, μια περιοδεία που προφανώς είχε σχεδιασθεί να συμπέσει με κάποια έστω σχετική πρόοδο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Αρχή.

Δίχως υπερβολή η περιοδεία πραγματοποιείται τη χειρότερη δυνατή στιγμή των τελευταίων ετών στη Μέση Ανατολή:

-Η εμπλοκή του Ολμέρτ σε σκάνδαλο δωροδοκίας αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής κρίσης στο Ισραήλ, σε μια στιγμή μάλιστα όπου ο κυβερνητικός συνασπισμός Καντίμα-Εργατικού Κόμματος μοιάζει απλά να διαχειρίζεται τις τρέχουσες υποθέσεις χωρίς στρατηγικό ορίζοντα για την επίλυση του Μεσανατολικού.

-Ο Αμπάς, αφού διαπίστωσε ότι δεν μπορεί είτε με ίδια μέσα, είτε με τη βοήθεια της Αιγύπτου να θέσει τη Γάζα υπό τον έλεγχό του, έχει περιχαρακωθεί με μοναδικό στόχο να διατηρήσει τον έλεγχο των τμημάτων της Δυτικής Όχθης που διοικούνται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Τυχόν συμφωνία εκεχειρίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς θα ισοδυναμεί με ντε φάκτο αναγνώριση της δεύτερης ως συνομιλητή και θα δώσει τη χαριστική βολή στην προσπάθεια Αμπάς να μονοπωλήσει τη διεθνή εκπροσώπηση των Παλαιστινίων.

-Στον Λίβανο η κυβέρνηση Σινιόρα προσπαθεί να καθυστερήσει ή έστω να διαπραγματευθεί σκληρά το αναπόφευκτο, τη συγκρότηση δηλαδή νέας κυβέρνησης, όπου η Χεζμπολάχ θα έχει ενισχυμένο ρόλο.

Τι μένει λοιπόν να κάνει ο Μπους; Να παραστεί στις τελετές για την εξηκοστή επέτειο της ίδρυσης του Ισραήλ και την επέτειο των εβδομήντα πέντε χρόνων από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία και τέλος να στηρίξει φραστικά τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής και τον πρωθυπουργό του Λιβάνου με τους οποίους θα συναντηθεί στην Αίγυπτο.

Τα παραπάνω απέχουν έτη φωτός από τη διάσκεψη της Αννάπολης τον περασμένο Νοέμβριο, όπου παρουσία αντιπροσώπων πενήντα χωρών ο Μπους δεσμεύθηκε να πετύχει συνολική συμφωνία Ισραήλ-Παλαιστινίων μέχρι το τέλος της θητείας του στο Λευκό Οίκο στις 20.1.09.

Αν συνδυάσουμε την μηδενικών προσδοκιών Μεσανατολική Περιοδεία του Μπους με τη σχετικά πρόσφατη κατάθεση του διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, Στρατηγού Πετρέους, στη Γερουσία τότε έχουμε μια συνολική εικόνα των στόχων του Μπους στο οκτάμηνο που του απομένει ακόμη στο Λευκό Οίκο:

Να συντηρηθεί πάση θυσία το σημερινό στάτους κβο: Να μην υπάρξει επιδείνωση στο Ιράκ που θα απαιτήσει περισσότερα αμερικανικά στρατεύματα ή πολύ χειρότερα εσπευσμένη αναδίπλωση, να μην καταρρεύσει πλήρως ό,τι έχει απομείνει από την εξουσία της Φατάχ και του Αμπάς στη Δυτική Όχθη, και να διατηρηθεί πάση θυσία η κυβέρνηση Σινιόρα στη Βηρυτό.

Αν υλοποιηθεί η Ατζέντα Μπους, τότε ο όποιος διάδοχός του θα αναλάβει πλήρως το οδυνηρό κόστος της πλήρους κατάρρευσης του ηγεμονικού-επιδιαιτητικού ρόλου των ΗΠΑ στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή από το Ιράκ, στο Λίβανο μέχρι τη διαπραγμάτευση Ισραήλ-Παλαιστινίων.

Άλλοτε η αναγγελία και μόνον επίσκεψης υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή παρέπεμπε αυτόματα σε κινητικότητα, σε σημαντικά βήματα: Ο Ρότζερς το 1970 επέβαλε την εκεχειρία στη Διώρυγα του Σουέζ, ο Κίσσιγκερ το 1974 την απεμπλοκή στο Σινά και το Γκολάν, ο Βανς το 1977-8 την πλήρη εξομάλυνση Αιγύπτου-Ισραήλ και ο Μπέικερ το 1991 τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων στη Διάσκεψη της Μαδρίτης τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.

Σήμερα ο Μπους απομυθοποιεί τη συμβολική και ουσιαστική σημασία της προσωπικής εμπλοκής του Προέδρου των ΗΠΑ στην Ειρηνευτική Διαδικασία σε μια εμφανή προσπάθεια αποφυγής περαιτέρω επιδείνωσης στο σύνολο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Οι Νεοσυντηρητικοί πίστευαν ότι πρώτα πρέπει να γίνουν καθεστωτικές ανατροπές και πιθανόν Επαναχάραξη του Χάρτη στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και μετά να αναζητηθεί συνολική επίλυση του Μεσανατολικού.

Η δεύτερη από την αρχή του χρόνου περιοδεία Μπους στην περιοχή αποτελεί ακόμη μια ομολογία χρεοκοπίας της Μεσανατολικής Σταυροφορίας που εξαπολύθηκε την επομένη της 11.9.01.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=14053&subid=2&tag=10209&pubid=1853149

Και εμείς θέλουμε Βασίλισσα

Τριήμερη επίσημη επίσκεψη πραγματοποιεί από σήμερα στην Τουρκία η βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισάβετ, συνοδευόμενη από τον σύζυγό της, πρίγκιπα Εδιμβούργου Φίλιππο και τον υπουργό Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντ. Η πολιτική σημασία της επίσκεψης είναι ελάχιστη, ενώ η τουρκική πλευρά προσβλέπει στη διεθνή προβολή της Τουρκίας με αφορμή την παρουσία της βασίλισσας. Το 1971 είχε επισκεφθεί η Ελισάβετ για τελευταία φορά την Τουρκία. Τούτη τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και αυτό θα φανεί ιδιαίτερα στο πρωτόκολλο. Λόγου χάριν, η σύζυγος του προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ, Χαϊρινουσά, δεν θα παραστεί στην επίσημη τελετή υποδοχής λόγω της μαντίλας της. Ο ίδιος ο Γκιουλ θα φορέσει για πρώτη φορά σμόκιν, πράγμα που δεν έκανε μέχρι σήμερα σε επίσημες καταστάσεις. Η βασίλισσα θα επισκεφθεί την Αγκυρα, την Κωνσταντινούπολη και την Προύσα, αλλά για λόγους ασφαλείας θα διανυκτερεύει πάντα στην Αγκυρα. Η Ελισάβετ θα φτάσει σήμερα λίγο μετά το μεσημέρι στην Αγκυρα και ο πρώτος σταθμός της θα είναι το μαυσωλείο του Ατατούρκ. Θα ακολουθήσει η τελετή υποδοχής στο προεδρικό μέγαρο και συνάντηση με τον πρόεδρο Γκιουλ. «Πολύ σημαντική ευκαιρία για την Τουρκία» χαρακτήρισε την επίσκεψη της βασίλισσας ο Τούρκος υπουργός Πολιτισμού, Ερτουγρούλ Γκιουνάι, υπογραμμίζοντας ότι «με τον τρόπο αυτό η Τουρκία θα προβληθεί στα διεθνή μέσα ενημέρωσης». Να σημειωθεί ότι έχουν διαπιστευτεί για την επίσκεψη 750 ξένοι δημοσιογράφοι. Από τους υποστηρικτές της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι το Λονδίνο, γεγονός που υπογραμμίζεται από τα τουρκικά ΜΜΕ εν όψει της επίσκεψης. ΑΡΗΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/05/2008

Ευρωπαική μεσολάβηση για Γεωργία

Καταρρίφθηκε και δεύτερο γεωργιανό μη επανδρωμένο αεροσκάφος όπως ανακοινώθηκε από την Αμπχαζία. Είναι το έβδομο σε σύνολο και η ανακοίνωση ήρθε λίγο μετά την δήλωση του υπουργείου Αμυνας για κατάρριψη του πρώτου νωρίτερα σήμερα.

«Είναι το δεύτερο μέσα σε μία ημέρα, συνολικά το έβδομο μη επανδρωμένο γεωργιανό αεροσκάφος που καταρρίπτεται στους αιθέρες της Αμπχαζίας», δήλωσε πηγή της αμπχαζιανής διοίκησης, όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ.

Η Αμπχαζία έχει ανακοινώσει ήδη ότι κατέρριψε μέσα στους τελευταίους μήνες πέντε γεωργιανά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το έδαφός της, εκ των οποίων το ένα, όπως υποστήριξαν οι αρχές της, έφερε πύραυλο αέρος-αέρος.

Προς εκτόνωση της κρίσης

Εντωμεταξύ, πέντε υπουργοί Εξωτερικών χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετέχουν σε αποστολή στη Γεωργία προκειμένου να κατευνάσουν τις εντάσεις μεταξύ της χώρας αυτής και της Ρωσίας για το θέμα της Αμπχαζίας.

Σε σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της Λιθουανίας αναφέρεται ότι, «οι υπουργοί Εξωτερικών της Λιθουανίας, της Πολωνίας, της Σουηδίας και της Σλοβενίας αναχώρησαν από το Βίλνιους για το Τμπιλίσι. Ο ομόλογός τους της Λετονίας θα τους συνοδεύσει στο ταξίδι αυτό».

Ο Σουηδός Καρλ Μπιλντ, ο Πολωνός Ράντοσλαβ Σικόρσκι, ο Λιθουανός Πέτρας Βαϊτεκούνας, ο Λετονός Μάρις Ριέκστινς και ο Σλοβένος Ντιμίτρι Ρούπελ η χώρα του οποίου ασκεί την προεδρία της ΕΕ, θα συναντηθούν με τον πρόεδρο της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι, ενώ έχει προγραμματιστεί και συνάντηση με τους εκπροσώπους Τύπου.

Ο φιλοδυτικός πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι είχε αναφέρει την Πέμπτη, ότι η Ρωσία και η Γεωργία ήταν τις τελευταίες ημέρες στα πρόθυρα πολέμου και ότι η απειλή παραμένει.

Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών κλιμακώνεται από τα μέσα Απριλίου, όταν η Μόσχα αρχικά ανακοίνωσε σύσφιξη των σχέσεών της με την Αμπχαζία, τη φιλορωσική αποσχισθείσα επαρχία της Γεωργίας και αργότερα αύξησε τον αριθμό των στρατιωτών της στην περιοχή αυτή. Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε από το Τμπιλίσι ως «έναρξη μιας στρατιωτικής επίθεσης ευρείας κλίμακας».

Αν και έχω συγχωρήσει, υπόσχομαι να μην ξεχάσω τίποτε και να θυμάμαι τα πάντα

"Δεν ξεχνώ" ήταν το μήνυμα που έστειλε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Νίκολα Γκρούεφσκι στην εκδήλωση για τα 60 χρόνια από τον "διωγμό των Μακεδόνων από το Μακεδονικό Αιγαίο".

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια την Κυριακή και οργανώθηκε από συλλόγους που αυτοπροσδιορίζονται "Μακεδόνες του Αιγαίου", εγκρίθηκε ψήφισμα που κάνει λόγο για Ελληνική "γενοκτονία" κατά των "Μακεδόνων".

Ο Γκρούεφσκι "δανείσθηκε" αποσπάσματα από παλιά ομιλία του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, Εχούντ Μπαράκ, για να εκφράσει τα συναισθήματα του:

"Αν και έχω συγχωρήσει, υπόσχομαι να μην ξεχάσω τίποτε και να θυμάμαι τα πάντα". Ο Μπαράκ είχε χρησιμοποιήσει την συγκεκριμένη φράση κατά την διάρκεια ομιλίας του το 2000 για το Ολοκαύτωμα.

Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων απευθυνόμενος στο πλήθος πρόσθεσε ότι "δεν υπάρχει διοικητική μέθοδος για να διαγραφεί η ταυτότητα σας".

Αναφερόμενος στην Ελλάδα είπε:

"Ο εξαναγκασμός μπορεί να σκεπάσει την αλήθεια αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάντα. Κατανοώ την θέση των γειτόνων μας. Δεν προέρχεται από τον φόβο των υποτιθέμενων διεκδικήσεων μας , αλλά από τον φόβο της αλήθειας".

http://www.foreignpress-gr.com/2008/05/blog-post_2588.html

Προς νέο εμφύλιο στον Λίβανο

Γιώργος Δελαστίκ

Σε δεκάδες μετριούνται πάλι οι νεκροί στον Λίβανο από τις εμφύλιες και μάλιστα ενδομουσουλμανικές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των αμερικανόφιλων και των φιλοϊσραηλινών σουνιτών από τη μια μεριά και των αντιαμερικανικών, αντιισραηλινών δυνάμεων των σιιτών από την άλλη, οι οποίες είναι συσπειρωμένες γύρω από την αντιστασιακή και ταυτόχρονα φιλοϊρανική και φιλοσυριακή οργάνωση της Χεζμπολάχ. Οι συγκρούσεις άρχισαν με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης του Φουάντ Σινιόρα, κυβέρνησης ανδρεικέλων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, η οποία αποπειράθηκε να κάνει δύο πράγματα: πρώτον, να καταστρέψει το ραγδαία αναπτυσσόμενο αυτόνομο τηλεφωνικό δίκτυο που στήνει η Χεζμπολάχ στις περιοχές που ελέγχει και δεύτερον να αντικαταστήσει τον στρατιωτικό υπεύθυνο ασφαλείας του αεροδρομίου της Βηρυτού επειδή έκρινε πως δεν ήταν επαρκώς εχθρικός προς τη Χεζμπολάχ, κατηγορώντας τον ότι αφήνει να περνούν ιρανικά όπλα για εξοπλισμό της οργάνωσης.

Η Χεζμπολάχ απάντησε με αποφασιστικότητα και επίδειξη ισχύος. Κατέλαβε τους σουνιστικούς τομείς της Βηρυτού κλείνοντας για λίγο ακόμη και τα τηλεοπτικά κανάλια που ελέγχει η κυβέρνηση και κατόπιν αποχώρησε οικειοθελώς από τα σημεία αυτά. Παράλληλα, ο στρατός αρνήθηκε να απομακρύνει τον υπεύθυνο ασφαλείας του αεροδρομίου, καθώς οι μαχητές της Χεζμπολάχ έθεσαν υπό τον έλεγχό τους το αεροδρόμιο. Ταυτόχρονα, νέες συγκρούσεις ξέσπασαν στην Τρίπολη, μεγάλη πόλη στο βόρειο τμήμα της χώρας.

Πέρα από την αφορμή, η ουσία είναι πως η νέα φάση συγκρούσεων προκλήθηκε από την κυβέρνηση Σινιόρα επειδή το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, όπως και ορισμένες αραβικές κυβερνήσεις, ανησυχούν εξαιρετικά καθώς βλέπουν την πολιτική και στρατιωτική επιρροή της Χεζμπολάχ να επεκτείνεται και να ενισχύεται και έτσι θέλουν να την ανακόψουν πάση θυσία - έστω και προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο!

Το Σύνταγμα του Λιβάνου είναι κατασκεύασμα της γαλλικής αποικιοκρατίας και χωρίζει τα κρατικά αξιώματα κατά... θρήσκευμα. Σαν να μην έφτανε αυτό, βασίζεται εν μέρει στην απογραφή του πληθυσμού του... 1932! Πριν από τρία τέταρτα του αιώνα! Δίνει λοιπόν το εκτρωματικό αυτό Σύνταγμα την Προεδρία της Δημοκρατίας και τις μισές έδρες της Βουλής στους χριστιανούς, οι οποίοι όμως σήμερα δεν αποτελούν ούτε το 25% του πληθυσμού! Δίνει την πρωθυπουργία στους σουνίτες, οι οποίοι είναι δεν είναι το 30% (ευνόητο φυσικά είναι πως με αυτό το Σύνταγμα κανείς πλην των σιιτών δεν επιθυμεί και δεν επιτρέπει να γίνει αξιόπιστη απογραφή του πληθυσμού), ενώ στους σιίτες, οι οποίοι ανέρχονται σήμερα σε άνω του 45% των Λιβανέζων, δίνει μόνο τον Πρόεδρο της Βουλής και το ένα... πέμπτο των εδρών!

Είναι εξόφθαλμο επομένως ότι υφίσταται μια κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στο πραγματικό κοινωνικό και πολιτικό βάρος των σιιτών και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της εκπροσώπησής τους στους πολιτικούς και κρατικούς θεσμούς, καθώς χριστιανός είναι επιπλέον και ο αρχηγός του λιβανικού στρατού. Οσο αυτή η πολιτική αδικία εις βάρος των σιιτών δεν αποκαθίσταται, αποκλείεται να υπάρξει ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης της χώρας αναφορικά με τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων.

ΗΧεζμπολάχ (ιδίως μετά τον εξαναγκασμό των Ισραηλινών κατακτητών να εγκαταλείψουν το 2000 τα εδάφη του νότιου Λιβάνου που κατείχαν επί μια εικοσαετία λόγω της αντάρτικης δράσης της σιιτικής οργάνωσης και μετά τη νίκη της επί των Ισραηλινών εισβολέων τον Ιούλιο - Αύγουστο του 2006) δεν έχει κανένα λόγο να διεκδικήσει με εμφύλιο πόλεμο το μερίδιο συμμετοχής στην εξουσία που της αναλογεί. Το κερδίζει σταδιακά με πολιτικά μέσα, συνδυάζοντας την κοινοβουλευτική και μαχητική εξωκοινοβουλευτική, αλλά ειρηνική δράση.

Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί όμως προτιμούν χίλιες φορές να αιματοκυλιστεί ο Λίβανος σε εμφύλιο πόλεμο, οπότε με τη δική τους παρέμβαση μπορεί να ανακοπεί βιαίως η επέκταση της επιρροής της Χεζμπολάχ, παρά να τη δουν πανίσχυρη να κατακτά την εξουσία. Προς την κατεύθυνση πρόκλησης εμφυλίου ωθούν, λοιπόν, τη δράση της κυβέρνησης ανδρεικέλων του Φουάντ Σινιόρα.

Στο πλευρό τους έχουν ανομολόγητα τα συντηρητικά σουνιτικά καθεστώτα της Σαουδαραβίας, των Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, τα οποία φοβούνται ότι επικράτηση της Χεζμπολάχ θα οδηγήσει στη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού σιιτικού τόξου Ιράν - Ιράκ - Λιβάνου, το οποίο θα απειλήσει και τα δικά τους καθεστώτα. Ανομολόγητα, λοιπόν, προτιμούν τον εμφύλιο σπαραγμό στον Λίβανο, όσο και αν δημοσίως επαινούν τη Χεζμπολάχ για τη νίκη της επί του Ισραήλ.

ΣΤΟΧΟΣ Η ΣΥΡΙΑ
Μεγάλο παιχνίδι με τον Πρόεδρο

Χωρίς Πρόεδρο της Δημοκρατίας παραμένει επί οκτώ μήνες τώρα ο Λίβανος. Δεκάδες απόπειρες της Βουλής έχουν αποβεί άκαρπες. Χριστιανός πάντα ο Πρόεδρος λόγω συνταγματικής επιλογής, πάντα δεξιός, αλλά ανέκαθεν ανήκε επίσης στη φιλοσυριακή πτέρυγα της χριστιανικής λιβανικής ελίτ. Τώρα οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί αποπειράθηκαν να εκλέξουν όργανό τους. Απέτυχαν. Οι υποψήφιοι για το αξίωμα άλλαξαν, καθώς οι Σύροι πιέζουν για πιο φιλοσύρο Πρόεδρο, ενώ και η Χεζμπολάχ πιέζει μέσω της καθυστέρησης της εκλογής για να ενισχύσει τις πολιτικές θέσεις της.

Είμαστε πρώτοι σε όλο τον Κόσμο

Η Τουρκική απάντηση στον Αγωγό

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ-ελευθεροτυπία

Η Αγκυρα επιχειρεί να συνδέσει μεταξύ τους δύο διαφορετικής υφής γεγονότα, που σχετίζονται με τη Δυτική Θράκη και την περιοχή του Εβρου.

Με τη νέα ιστοσελίδα του απάντησε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, στις φιλοφρονήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη προς τον ομόλογό της - επικεφαλής του

Και τούτο για να μεγιστοποιήσει τους ισχυρισμούς της για την «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη, να «εγκαλέσει» διεθνώς την Ελλάδα και -κυρίως- να δυσχεράνει την ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, σε ό,τι αφορά πρωτίστως τη συνεργασία της με τη Ρωσία.

Αυτές οι προθέσεις και οι στόχοι αποτυπώνονται καθαρά στην «αναβαθμισμένη» επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα.

Ψεύδεται

Σε μια περίοδο «νηνεμίας» και «προώθησης του ελληνοτουρκικού διαλόγου» (όπως προσφάτως διαβεβαίωσαν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών στη συνάντησή τους στο Στρασβούργο) η κυβέρνηση Ερντογάν «αναβαθμίζει» το πρόβλημα της μειονότητας στη Δυτική Θράκη, αφιερώνοντας στην ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών πολλά ξεχωριστά κεφάλαια, που ξεκινούν από επίσημα έγγραφα, όπου γίνεται αναφορά σε «τουρκική μειονότητα», στα προβλήματα «ιδιοκτησίας γης, εκπαίδευσης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρνησης εθνικής ταυτότητας, θρησκευτικών δικαιωμάτων» κ.λπ., χρησιμοποιώντας για ευνόητους λόγους ως γλώσσες πλην της τουρκικής και της αγγλικής και την αραβική και τη γερμανική.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ψεύδεται εν γνώσει του, καθώς εμφανίζει τη Συνθήκη της Λωζάννης να αναφέρεται στην «ελληνική και τουρκική μειονότητα», αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος.

Στόχος είναι η μεγιστοποίηση των εντυπώσεων και οι επιπλέον πιέσεις, που η Αγκυρα προσβλέπει να ασκηθούν προς την Ελλάδα μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που καταδίκασε τις ελληνικές αρχές για την άρνησή τους να δώσουν άδεια λειτουργίας σε συνδέσμους «της τουρκικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επαναλαμβάνεται με χοντρά γράμματα σε διαφορετικά κεφάλαια της ιστοσελίδας, για να «συνοδεύσει» τον ισχυρισμό της Αγκυρας περί «άρνησης της εθνικής ταυτότητας» των μελών της «τουρκικής μειονότητας στη Θράκη».

Ο «θύλακας»!

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επικεντρώνει για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του στο «εδαφικό ζήτημα», που ισχυρίζεται ότι παραμένει ανοιχτό, ύστερα από συνεχείς «παραβιάσεις» του ελληνικού κράτους.

Ψευδόμενη και πάλι εν γνώσει της η Αγκυρα παρουσιάζει τις μειονοτικές παραμεθόριες περιοχές μεταξύ των ποταμών Νέστου και Εβρου ως έναν μεγάλο «θύλακα» με αμιγώς «τουρκικό πληθυσμό», ο οποίος αποτελεί «τον μεγαλύτερο θύλακο του κόσμου», ο οποίος ζει μέσα σε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή, με περιορισμένη πρόσβαση και εσωτερική μετακίνηση, με πολλαπλά στρατιωτικά φυλάκια και συνεχείς ελέγχους ταυτοτήτων και αδειών!

Επιπροσθέτως, ισχυρίζεται ότι ο «θύλακος» αυτός (δεν είναι τυχαίως) η πλέον «υπανάπτυκτη περιοχή ολόκληρης της Ευρώπης» με αυστηρούς «περιορισμούς στη γεωργία, εκμετάλλευση δασών και βιοτεχνίες, επιτρέποντας στους κατοίκους μόνον την κτηνοτροφία». Κατηγορεί μάλιστα την Ελλάδα για περιοριστικές και καταπιεστικές πολιτικές απέναντι στα μέλη της μειονότητας που ασχολούνται με την καλλιέργεια καπνού, ύστερα από τους περιορισμούς της Ε.Ε. στην καλλιέργεια αυτή.

Πονηρότατα, μάλιστα, το κεφάλαιο αυτό καταλήγει με την παρατήρηση ότι «ο θύλακος αυτός είναι "αυστηρά απαγορευμένος" στον έξω κόσμο, με κλειστούς τους συνοριακούς σταθμούς μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας μεταξύ Ροδόπης και Ξάνθης» (σ.σ.: όπου συνδέεται με περιοχές της βουλγαρικής τουρκικής μειονότητας).

«Υφαρπαγή»!

Το κουτοπόνηρο κεφάλαιο στην τουρκική ιστοσελίδα, αφού επικαλείται ποσοστά ιδιοκτησίας υπέρ των Τούρκων πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών, ισχυρίζεται ότι το ελληνικό κράτος εφάρμοσε από τη δεκαετία του 1970 συστηματική πολιτική «υφαρπαγής» εδαφών από «Τούρκους» ιδιοκτήτες, είτε για την κατασκευή βιομηχανικού συγκροτήματος «στην πιο εύφορη γη που ανήκε στη μειονότητα στην Κομοτηνή» είτε για την ανέγερση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, το οποίο (επίτηδες) «είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο από άποψη έκτασης γης»! είτε για την κατασκευή στρατώνων.

(Βεβαίως, σε μια καταληκτική παράγραφο ενός από τα κεφάλαια της ιστοσελίδας αναφέρεται ότι η αγοραπωλησία γης ανάμεσα σε μέλη της μειονότητας και Ελληνες είναι πλέον ελεύθερη, αν και με χρονοβόρες διαδικασίες).

Η δομή και το περιεχόμενο της «φρέσκιας» ιστοσελίδας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν αφήνει αμφιβολία ότι στόχος της Αγκυρας δεν είναι να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών της, αλλά να δημιουργήσει «διεθνή φασαρία και αναστάτωση» για τις «καταχρήσεις» όλων των ειδών που κάνει το ελληνικό κράτος σε εδαφική περιοχή που «ανήκει» σε μειονότητα Τούρκων!

Μια «εδαφική περιοχή» που θα συγκεντρώσει από εδώ και πέρα το διεθνές ενδιαφέρον, λόγω της ασκούμενης ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που η Αγκυρα θεωρεί ανταγωνιστική των δικών της σχεδίων μεταφοράς υδρογονανθράκων και η Ουάσιγκτον θεωρεί «εχθρική κίνηση».

Και casus belli

Η ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν παραλείπει, βέβαια να επαναλάβει όλους τους ισχυρισμούς της στο Αιγαίο, από τις γκρίζες ζώνες και τα 6 ν.μ. και «φυσικά» το casus belli σε βάρος της Ελλάδας σε οποιαδήποτε ελληνική επέκταση στο Αιγαίο.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, σε μια «χλιαρή» αρχική αντίδρασή του, ανακοίνωσε ότι θα «εξακολουθήσουν να γίνονται όλες οι ενδεικνυόμενες διπλωματικές ενέργειες προς την τουρκική πλευρά, με βάση τη λεπτομερή παρακολούθηση σε κάθε παράμετρο και λεπτομέρεια» της τουρκικής ιστοσελίδας (σ.σ.: δηλαδή, τίποτα το ουσιαστικό).

Προβοκατόρικη, προκλητική και απολύτως ψευδής είναι η ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, υποστηρίζει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εξωτερικών Αν. Λοβέρδος και επισημαίνει ότι αυτό δείχνει ότι οι εξελίξεις στην Τουρκία είναι δυσάρεστες και ότι η χώρα αυτή τον τελευταίο καιρό απομακρύνεται από τη Δημοκρατία. *

Ευρωπαική προοπτική της Σερβίας?

Ο σαφής ευρωπαϊκός προσανατολισμός των πολιτών της Σερβίας που έβγαλε η κάλπη στις χθεσινές βουλευτικές εκλογές είναι αμφίβολο αν θα εκφραστεί και στις μετεκλογικές διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ο συνασπισμός του Μπόρις Τάντιτς, καταλαμβάνοντας 103 έδρες (επί συνόλου 250) στη σερβική βουλή, θα χρειαστεί να συμμαχήσει με άλλες δύο τουλάχιστον παρατάξεις για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο ιδεολογικός του σύμμαχος, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, εξαιτίας του χαμηλού ποσοστού που έλαβε (5,2% και 14 έδρες) δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στον Τάντιτς. Ακόμη και η συμμετοχή των μειονοτήτων που έλαβαν εφτά έδρες καθιστά αδύνατη την προοπτική αυτή. Ένα δεύτερο σενάριο που εμφανίζεται, είναι η συνεργασία του Τάντιτς με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ιδρύθηκε από τον Μιλόσεβιτς) το οποίο κατέλαβε 20 έδρες και με τη συμμετοχή τεσσάρων μειονοτικών βουλευτών (Μαγιάροι) θα εξασφαλιζόταν η πλειοψηφία στη σερβική βουλή. Υπάρχει ακόμα η περίπτωση, σύμφωνα με τους αναλυτές, το Σοσιαλιστικό Κόμμα να στηρίξει κυβέρνηση μειοψηφίας του Τάντιτς, όπως έπραξε και το 2004, στηρίζοντας επί τρία χρόνια την κυβέρνηση Κοστούνιτσα - Ντίνκιτς. Ο ηγέτης των σοσιαλιστών Ίβιτσα Ντάτσιτς δήλωσε χθες βράδυ ότι, καταρχήν, επιθυμεί τη συνεργασία με τον Κοστούνιτσα, αλλά δεν απέκλεισε κάποια συμμαχία με τον Τάντιτς. Το ενδεχόμενο συνεργασίας Τάντιτς-Κοστούνιτσα έχει ήδη αποκλειστεί, αφού όπως δήλωσε ο απερχόμενος πρωθυπουργός «οι διαφορές με το Δημοκρατικό Κόμμα του Τάντιτς είναι αγεφύρωτες». Ο Κοστούνιτσα (30 έδρες) μάλιστα, σήμερα, άρχισε διαπραγματεύσεις με το εθνικιστικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Νίκολιτς (77 έδρες) για το σχηματισμό κυβέρνησης. Το σενάριο αυτό επίσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή ή την υποστήριξη των σοσιαλιστών. Ο Τόμισλαβ Νίκολιτς, πάντως, έδειξε διατεθειμένος να κάνει μεγάλες υποχωρήσεις, για να αποτρέψει τη σύσταση κυβέρνησης από του ευρωπαϊστές του Τάντιτς, προσφέροντας τη θέση του πρωθυπουργού στον Κοστούνιτσα και σημαντικά υπουργεία στους σοσιαλιστές. Σύμφωνα με τα ανεπίσημα τελικά αποτελέσματα που έδωσε το Κέντρο για τις ελεύθερες εκλογές και τη Δημοκρατία (CESID) ο συνασπισμός του Τάντιτς έλαβε το 38,7% και 103 από τις 250 έδρες της σερβικής βουλής. Ακολουθούν το Ριζοσπαστικό Κόμμα Σερβίας (SRS) με 29,1% και 77 έδρες, ο συνασπισμός του Κοστούνιτσα με 11,3% και 30 έδρες, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας με 7,9% και 20 έδρες και το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) με 5,2% και 13 έδρες. Από τις μειονότητες, οι Μαγιάροι της Βοϊβοντίνας εκλέγουν τέσσερις βουλευτές, οι μουσουλμάνοι του Σαντζάκ δύο βουλευτές και οι Αλβανοί της νότιας Σερβίας έναν βουλευτή. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ