ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ

ΑΠΟ PPOL.gr

Εντούτοις, η κριτική στην ελληνική εξωτερική πολιτική έγκειται στη διαμόρφωση και την αποκρυστάλλωση του τωρινού πλαισίου της διαπραγμάτευσης και της ύστερης εθνικής στόχευσης: η διεκδίκηση σήμερα όσων ακριβώς μετά βδελυγμίας είχαν απορριφθεί στο παρελθόν (μίας σύνθετης ονομασίας) δε μπορεί παρά να ερμηνεύεται -αυτονόητα- ως μία αναμφισβήτητη αποτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής.

Η διατύπωση των εθνικών θέσεων επί τη βάσει αποκλειστικά ιστορικών και πολιτισμικών όρων, είναι σχετικά ακατανόητη για τη διεθνή διπλωματική λογική που σκέπτεται με όρους γεωπολιτικής ισχύος, ασφάλειας και σταθερότητας.

Με αυτή τη δεδομένη κατάσταση, η σημερινή μας διεκδίκηση για μία σύνθετη ονομασία που θα χρησιμοποιείται εκτός από τους διεθνείς οργανισμούς και από τις διμερείς σχέσεις της FYROM με άλλα κράτη, κάτι που το αντιτιθέμενο μέρος δεν φαίνεται πλέον διατεθειμένο να αποδεχτεί, είναι μειωμένης πειστικότητας ως προς τους τρίτους, εφόσον δεν υπάρχει μία ορθολογική -κατά τη διεθνή διπλωματική πρακτική- δέσμη επιχειρημάτων ώστε να πειστούν τα υπόλοιπα κράτη να αποκαλούν διαφορετικά τη FYROM και όχι με τη συνταγματική της ονομασία, όπως μέχρι σήμερα πράττουν.

Η άσκηση του βέτο αποτυπώνει -πρωτίστως- την αδυναμία εξεύρεσης συμμάχων και διαμορφώνει προϋποθέσεις απομονωτισμού και εγκλωβισμού. Μάλιστα, στη διαμορφωθείσα πολιτική συγκυρία των εθνικών εντάσεων και της γενικότερης αποσταθεροποίησης στον βαλκανικό χώρο που παράγει η μονομερής ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, η Ελλάδα αντί να κατέχει τον ρόλο του εγγυητή της σταθερότητας της περιοχής θα εμφανιστεί στη διεθνή διπλωματία ως συντελεστής της αστάθειας.
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ
Πολιτικό site, προοδευτική πολιτική, διεθνής πολι�: