Μ.Παρασκευή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού

Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου, καλέ μου,
Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πως μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Με τον... οβελία στο στόμα

Του Γιώργου Δελαστίκ

Με τον... οβελία στο στόμα, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μεταβαίνει την Τρίτη του Πάσχα στο Κρεμλίνο προκειμένου να συναντηθεί για ακόμη μία φορά με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, πριν αυτός εγκαταλείψει την προεδρία της Ρωσίας, στις 7 Μαϊου, στον έμπιστο συνεργάτη του Ντμίτρι Μεντβέντεφ και αναλάβει ο ίδιος πρωθυπουργός της χώρας. Πρόκειται για μία επίσκεψη υψηλότατου πολιτικού συμβολισμού, με στόχο τη δημόσια επαναβεβαίωση των άριστων σχέσεων που έχει αποκαταστήσει το Μέγαρο Μαξίμου με το Κρεμλίνο επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, γι αυτό και γίνεται τόσο εσπευσμένα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, όχι μόνο σκηνοθετεί ένα θεαματικό φινάλε αυτής της φάσης της σχέσης του με τον Πούτιν, με τον οποίο άλλωστε θα συνεχίσει να συνεργάζεται στενά αφού θα είναι πλέον ομότιμός του, αλλά θα συναντήσει για δεύτερη φορά και τον Μεντβέντεφ παρουσία του Πούτιν πριν καν ο νέος Ρώσος πρόεδρος αναλάβει τα καθήκοντά του, καθώς την πρώτη φορά είχαν συναντηθεί τον Δεκέμβριο, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Η... «αδελφοποίηση» Μαξίμου - Κρεμλίνου

Πολιτικά οφέλη Καραμανλή
Ο Κ. Καραμανλής έχει διαπιστώσει ότι το άνοιγμά του προς τη Ρωσία σε πολιτικό επίπεδο, στη βάση της προώθησης της ενεργειακής συνεργασίας των δύο χωρών, συναντά εξαιρετικά ευρεία επιδοκιμασία από το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινής γνώμης.

Ενώ υπηρετεί άριστα τα συμφέροντα της χώρας στον ενεργειακό τομέα, καθώς αποφεύγει έτσι η Ελλάδα την «ενεργειακή ομηρεία» της από την Τουρκία (στην οποία την υπάγει αναπότρεπτα η εναρμόνισή της με την αμερικανική ενεργειακή στρατηγική στην περιοχή μας, που προβλέπει προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου από την Κασπία μέσω Τουρκίας), παράλληλα προσδίδει στον Κ. Καραμανλή ένα προφίλ... «αντιστασιακού» ως προς την πολιτική των ΗΠΑ, κάτι που φυσικά αρέσει στους Ελληνες. Κατά τη διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχουν παρά τρία μόνο θέματα, στα οποία η στάση του Κ. Καραμανλή έχει τύχει σχεδόν καθολικής επιδοκιμασίας από τον ελληνικό λαό: Η διακριτική βοήθειά του στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, το βέτο που πρόβαλε στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ πριν βρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση για το όνομα και η ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία. Ο πρωθυπουργός αξιοποιεί συστηματικά τον τελευταίο παράγοντα -πόσο μάλλον που αυτό έχει αντανάκλαση και σε ευνοϊκή για τις ελληνικές θέσεις μετατόπιση της ρωσικής στάσης ακόμη και σε θέματα όπως η ονομασία της ΠΓΔΜ.

Η πρόκληση του «Νότιου Ρεύματος»
Δεν είναι μικρό πράγμα π.χ. να δηλώνει δημοσίως ο Ρώσος πρεσβευτής στην Αθήνα ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να άρει την από της εποχής του Μπόρις Γέλτσιν χρονολογούμενη αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και να την αναγνωρίσει και σε διμερές επίπεδο μόνο με το όνομα που θα συμφωνηθεί με την Αθήνα. Αυτή η στάση του Κρεμλίνου προοιωνίζεται άλλωστε και μπλοκάρισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάθε απόπειρας των Σκοπίων να προωθήσουν στον διεθνή οργανισμό την αναγνώρισή τους ως Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν καθόλου ότι το ενεργειακό ζήτημα αυτοτελώς είναι δευτερεύον και απλώς χρησιμοποιείται ως πρόσχημα και οικονομικό αντάλλαγμα για την απόσπαση φιλικών πολιτικών τοποθετήσεων.

Συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Ειδικά τώρα, στη φάση που μπαίνουμε με τη σοβαρή συζήτηση για συμμετοχή της Ελλάδας σε έναν κλάδο του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου South Stream («Νότιο Ρεύμα») -που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, το Νοβοροσίσκ, υποθαλάσσια στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί μέσω της βόρειας Ελλάδας στην Ηπειρο και υποθαλάσσια απέναντι στην Ιταλία και την Κεντρική Ευρώπη- αρχίζει το πραγματικά σκληρό ενεργειακό πόκερ.

Ισχυρός ή αδύναμος κρίκος;
Η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία κ.λπ. είναι υπέρ της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία, όχι όμως η Αγγλία, η Κομισιόν ή οι αμερικανόδουλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Γερμανία ή η Ιταλία θα δεχθούν το κύριο βάρος της αμερικανικής πολιτικής πίεσης στο θέμα αυτού του αγωγού. Δεν είναι και τόσο πιθανό να υποχωρήσουν οι χώρες αυτές.

Η Ουάσιγκτον δεν θα αφήσει ανενόχλητες και τις δευτερεύουσες χώρες διέλευσης, όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία στην περίπτωσή μας. Η Αθήνα θα βρεθεί σύντομα σε μια δίνη αμερικανικών πιέσεων. Εχει ισχυρότατους φίλους και στήριξη στην υπόθεση αυτή ώστε να αντισταθεί αποτελεσματικά στις αμερικανικές πιέσεις. Αρκεί ο Κ. Καραμανλής να επιλέξει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και του παιχνιδιού, στο οποίο επέλεξε ο ίδιος να παίξει.

ΡΩΣΙΑ - ΕΥΡΩΠΗ
Εξω φρενών οι Αμερικανοί για το «Νότιο Ρεύμα»

Η μέχρι τώρα ελληνο-ρωσική ενεργειακή συνεργασία ήταν ουσιαστικά παντελώς αδιάφορη για τους Αμερικανούς λόγω της ασημαντότητάς της ως προς τον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον. Το «Νότιο Ρεύμα» είναι όμως εντελώς άλλο πράγμα. Ο αγωγός αυτός έχει στρατηγική σημασία γιατί ενισχύει την ενεργειακή συνεργασία Ρωσίας - Ευρώπης. Οι Αμερικανοί είναι ορκισμένοι αντίπαλοι της κατασκευής του αγωγού αυτού και θα κάνουν ίσως τα πάντα για να τη ματαιώσουν. Εδώ πραγματικά θα χρειαστεί πολιτικό θάρρος ο Κ. Καραμανλής για να αντισταθεί στις πιέσεις των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν έσπευσε στην Ιταλία ελάχιστα 24ωρα μετά την εκλογική νίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και πριν αυτός αναλάβει την εξουσία, προκειμένου να επαναβεβαιώσει στο νέο πολιτικό πλαίσιο τη στρατηγική συμφωνία Μόσχας - Ρώμης για την κατασκευή του αγωγού αυτού. Η συζήτηση για εξαγορά της κρατικής ιταλικής αεροπορικής εταιρείας Αλιτάλια από την αντίστοιχη ρωσική Αεροφλότ, εντάσσεται και στο πλαίσιο των συζητήσεων αυτών για στενότερη ρωσο-ιταλική συνεργασία. Το ίδιο και οι συζητήσεις του Ελληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα για τη συμμετοχή της χώρας μας στον ένα κλάδο του «Νότιου Ρεύματος» (ο άλλος κλάδος θα πάει στην Κεντρική Ευρώπη μέσω Σερβίας, Ουγγαρίας, Αυστρίας) είναι ενταγμένες σε αυτό το ευρύτερο στρατηγικό πλαίσιο των σχέσεων Ρωσίας - Ευρώπης. Πρώτη φορά η Ελλάδα θα παίξει σε τέτοιο παιχνίδι.