Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Ευρωπαική μεσολάβηση για Γεωργία

Καταρρίφθηκε και δεύτερο γεωργιανό μη επανδρωμένο αεροσκάφος όπως ανακοινώθηκε από την Αμπχαζία. Είναι το έβδομο σε σύνολο και η ανακοίνωση ήρθε λίγο μετά την δήλωση του υπουργείου Αμυνας για κατάρριψη του πρώτου νωρίτερα σήμερα.

«Είναι το δεύτερο μέσα σε μία ημέρα, συνολικά το έβδομο μη επανδρωμένο γεωργιανό αεροσκάφος που καταρρίπτεται στους αιθέρες της Αμπχαζίας», δήλωσε πηγή της αμπχαζιανής διοίκησης, όπως μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ.

Η Αμπχαζία έχει ανακοινώσει ήδη ότι κατέρριψε μέσα στους τελευταίους μήνες πέντε γεωργιανά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το έδαφός της, εκ των οποίων το ένα, όπως υποστήριξαν οι αρχές της, έφερε πύραυλο αέρος-αέρος.

Προς εκτόνωση της κρίσης

Εντωμεταξύ, πέντε υπουργοί Εξωτερικών χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετέχουν σε αποστολή στη Γεωργία προκειμένου να κατευνάσουν τις εντάσεις μεταξύ της χώρας αυτής και της Ρωσίας για το θέμα της Αμπχαζίας.

Σε σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της Λιθουανίας αναφέρεται ότι, «οι υπουργοί Εξωτερικών της Λιθουανίας, της Πολωνίας, της Σουηδίας και της Σλοβενίας αναχώρησαν από το Βίλνιους για το Τμπιλίσι. Ο ομόλογός τους της Λετονίας θα τους συνοδεύσει στο ταξίδι αυτό».

Ο Σουηδός Καρλ Μπιλντ, ο Πολωνός Ράντοσλαβ Σικόρσκι, ο Λιθουανός Πέτρας Βαϊτεκούνας, ο Λετονός Μάρις Ριέκστινς και ο Σλοβένος Ντιμίτρι Ρούπελ η χώρα του οποίου ασκεί την προεδρία της ΕΕ, θα συναντηθούν με τον πρόεδρο της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι, ενώ έχει προγραμματιστεί και συνάντηση με τους εκπροσώπους Τύπου.

Ο φιλοδυτικός πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι είχε αναφέρει την Πέμπτη, ότι η Ρωσία και η Γεωργία ήταν τις τελευταίες ημέρες στα πρόθυρα πολέμου και ότι η απειλή παραμένει.

Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών κλιμακώνεται από τα μέσα Απριλίου, όταν η Μόσχα αρχικά ανακοίνωσε σύσφιξη των σχέσεών της με την Αμπχαζία, τη φιλορωσική αποσχισθείσα επαρχία της Γεωργίας και αργότερα αύξησε τον αριθμό των στρατιωτών της στην περιοχή αυτή. Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε από το Τμπιλίσι ως «έναρξη μιας στρατιωτικής επίθεσης ευρείας κλίμακας».

Αν και έχω συγχωρήσει, υπόσχομαι να μην ξεχάσω τίποτε και να θυμάμαι τα πάντα



Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια την Κυριακή και οργανώθηκε από συλλόγους που αυτοπροσδιορίζονται "Μακεδόνες του Αιγαίου", εγκρίθηκε ψήφισμα που κάνει λόγο για Ελληνική "γενοκτονία" κατά των "Μακεδόνων".

Ο Γκρούεφσκι "δανείσθηκε" αποσπάσματα από παλιά ομιλία του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, Εχούντ Μπαράκ, για να εκφράσει τα συναισθήματα του:

"Αν και έχω συγχωρήσει, υπόσχομαι να μην ξεχάσω τίποτε και να θυμάμαι τα πάντα". Ο Μπαράκ είχε χρησιμοποιήσει την συγκεκριμένη φράση κατά την διάρκεια ομιλίας του το 2000 για το Ολοκαύτωμα.

Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων απευθυνόμενος στο πλήθος πρόσθεσε ότι "δεν υπάρχει διοικητική μέθοδος για να διαγραφεί η ταυτότητα σας".

Αναφερόμενος στην Ελλάδα είπε:

"Ο εξαναγκασμός μπορεί να σκεπάσει την αλήθεια αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάντα. Κατανοώ την θέση των γειτόνων μας. Δεν προέρχεται από τον φόβο των υποτιθέμενων διεκδικήσεων μας , αλλά από τον φόβο της αλήθειας".

http://www.foreignpress-gr.com/2008/05/blog-post_2588.html

Προς νέο εμφύλιο στον Λίβανο

Γιώργος Δελαστίκ


Ο νόμος της Χεζμπολάχ κυβερνά τον Λίβανο

Σε δεκάδες μετριούνται πάλι οι νεκροί στον Λίβανο από τις εμφύλιες και μάλιστα ενδομουσουλμανικές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των αμερικανόφιλων και των φιλοϊσραηλινών σουνιτών από τη μια μεριά και των αντιαμερικανικών, αντιισραηλινών δυνάμεων των σιιτών από την άλλη, οι οποίες είναι συσπειρωμένες γύρω από την αντιστασιακή και ταυτόχρονα φιλοϊρανική και φιλοσυριακή οργάνωση της Χεζμπολάχ. Οι συγκρούσεις άρχισαν με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης του Φουάντ Σινιόρα, κυβέρνησης ανδρεικέλων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, η οποία αποπειράθηκε να κάνει δύο πράγματα: πρώτον, να καταστρέψει το ραγδαία αναπτυσσόμενο αυτόνομο τηλεφωνικό δίκτυο που στήνει η Χεζμπολάχ στις περιοχές που ελέγχει και δεύτερον να αντικαταστήσει τον στρατιωτικό υπεύθυνο ασφαλείας του αεροδρομίου της Βηρυτού επειδή έκρινε πως δεν ήταν επαρκώς εχθρικός προς τη Χεζμπολάχ, κατηγορώντας τον ότι αφήνει να περνούν ιρανικά όπλα για εξοπλισμό της οργάνωσης.


Η Χεζμπολάχ απάντησε με αποφασιστικότητα και επίδειξη ισχύος. Κατέλαβε τους σουνιστικούς τομείς της Βηρυτού κλείνοντας για λίγο ακόμη και τα τηλεοπτικά κανάλια που ελέγχει η κυβέρνηση και κατόπιν αποχώρησε οικειοθελώς από τα σημεία αυτά. Παράλληλα, ο στρατός αρνήθηκε να απομακρύνει τον υπεύθυνο ασφαλείας του αεροδρομίου, καθώς οι μαχητές της Χεζμπολάχ έθεσαν υπό τον έλεγχό τους το αεροδρόμιο. Ταυτόχρονα, νέες συγκρούσεις ξέσπασαν στην Τρίπολη, μεγάλη πόλη στο βόρειο τμήμα της χώρας.

Πέρα από την αφορμή, η ουσία είναι πως η νέα φάση συγκρούσεων προκλήθηκε από την κυβέρνηση Σινιόρα επειδή το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, όπως και ορισμένες αραβικές κυβερνήσεις, ανησυχούν εξαιρετικά καθώς βλέπουν την πολιτική και στρατιωτική επιρροή της Χεζμπολάχ να επεκτείνεται και να ενισχύεται και έτσι θέλουν να την ανακόψουν πάση θυσία - έστω και προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο!

Το Σύνταγμα του Λιβάνου είναι κατασκεύασμα της γαλλικής αποικιοκρατίας και χωρίζει τα κρατικά αξιώματα κατά... θρήσκευμα. Σαν να μην έφτανε αυτό, βασίζεται εν μέρει στην απογραφή του πληθυσμού του... 1932! Πριν από τρία τέταρτα του αιώνα! Δίνει λοιπόν το εκτρωματικό αυτό Σύνταγμα την Προεδρία της Δημοκρατίας και τις μισές έδρες της Βουλής στους χριστιανούς, οι οποίοι όμως σήμερα δεν αποτελούν ούτε το 25% του πληθυσμού! Δίνει την πρωθυπουργία στους σουνίτες, οι οποίοι είναι δεν είναι το 30% (ευνόητο φυσικά είναι πως με αυτό το Σύνταγμα κανείς πλην των σιιτών δεν επιθυμεί και δεν επιτρέπει να γίνει αξιόπιστη απογραφή του πληθυσμού), ενώ στους σιίτες, οι οποίοι ανέρχονται σήμερα σε άνω του 45% των Λιβανέζων, δίνει μόνο τον Πρόεδρο της Βουλής και το ένα... πέμπτο των εδρών!

Είναι εξόφθαλμο επομένως ότι υφίσταται μια κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στο πραγματικό κοινωνικό και πολιτικό βάρος των σιιτών και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της εκπροσώπησής τους στους πολιτικούς και κρατικούς θεσμούς, καθώς χριστιανός είναι επιπλέον και ο αρχηγός του λιβανικού στρατού. Οσο αυτή η πολιτική αδικία εις βάρος των σιιτών δεν αποκαθίσταται, αποκλείεται να υπάρξει ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης της χώρας αναφορικά με τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων.

ΗΧεζμπολάχ (ιδίως μετά τον εξαναγκασμό των Ισραηλινών κατακτητών να εγκαταλείψουν το 2000 τα εδάφη του νότιου Λιβάνου που κατείχαν επί μια εικοσαετία λόγω της αντάρτικης δράσης της σιιτικής οργάνωσης και μετά τη νίκη της επί των Ισραηλινών εισβολέων τον Ιούλιο - Αύγουστο του 2006) δεν έχει κανένα λόγο να διεκδικήσει με εμφύλιο πόλεμο το μερίδιο συμμετοχής στην εξουσία που της αναλογεί. Το κερδίζει σταδιακά με πολιτικά μέσα, συνδυάζοντας την κοινοβουλευτική και μαχητική εξωκοινοβουλευτική, αλλά ειρηνική δράση.

Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί όμως προτιμούν χίλιες φορές να αιματοκυλιστεί ο Λίβανος σε εμφύλιο πόλεμο, οπότε με τη δική τους παρέμβαση μπορεί να ανακοπεί βιαίως η επέκταση της επιρροής της Χεζμπολάχ, παρά να τη δουν πανίσχυρη να κατακτά την εξουσία. Προς την κατεύθυνση πρόκλησης εμφυλίου ωθούν, λοιπόν, τη δράση της κυβέρνησης ανδρεικέλων του Φουάντ Σινιόρα.

Στο πλευρό τους έχουν ανομολόγητα τα συντηρητικά σουνιτικά καθεστώτα της Σαουδαραβίας, των Εμιράτων, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, τα οποία φοβούνται ότι επικράτηση της Χεζμπολάχ θα οδηγήσει στη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού σιιτικού τόξου Ιράν - Ιράκ - Λιβάνου, το οποίο θα απειλήσει και τα δικά τους καθεστώτα. Ανομολόγητα, λοιπόν, προτιμούν τον εμφύλιο σπαραγμό στον Λίβανο, όσο και αν δημοσίως επαινούν τη Χεζμπολάχ για τη νίκη της επί του Ισραήλ.

ΣΤΟΧΟΣ Η ΣΥΡΙΑ
Μεγάλο παιχνίδι με τον Πρόεδρο

Χωρίς Πρόεδρο της Δημοκρατίας παραμένει επί οκτώ μήνες τώρα ο Λίβανος. Δεκάδες απόπειρες της Βουλής έχουν αποβεί άκαρπες. Χριστιανός πάντα ο Πρόεδρος λόγω συνταγματικής επιλογής, πάντα δεξιός, αλλά ανέκαθεν ανήκε επίσης στη φιλοσυριακή πτέρυγα της χριστιανικής λιβανικής ελίτ. Τώρα οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί αποπειράθηκαν να εκλέξουν όργανό τους. Απέτυχαν. Οι υποψήφιοι για το αξίωμα άλλαξαν, καθώς οι Σύροι πιέζουν για πιο φιλοσύρο Πρόεδρο, ενώ και η Χεζμπολάχ πιέζει μέσω της καθυστέρησης της εκλογής για να ενισχύσει τις πολιτικές θέσεις της.

Είμαστε πρώτοι σε όλο τον Κόσμο

Η Τουρκική απάντηση στον Αγωγό

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ-ελευθεροτυπία

Η Αγκυρα επιχειρεί να συνδέσει μεταξύ τους δύο διαφορετικής υφής γεγονότα, που σχετίζονται με τη Δυτική Θράκη και την περιοχή του Εβρου.

Με τη νέα ιστοσελίδα του απάντησε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, στις φιλοφρονήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη προς τον ομόλογό της - επικεφαλής του
Και τούτο για να μεγιστοποιήσει τους ισχυρισμούς της για την «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη, να «εγκαλέσει» διεθνώς την Ελλάδα και -κυρίως- να δυσχεράνει την ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, σε ό,τι αφορά πρωτίστως τη συνεργασία της με τη Ρωσία.

Αυτές οι προθέσεις και οι στόχοι αποτυπώνονται καθαρά στην «αναβαθμισμένη» επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα.

Ψεύδεται

Σε μια περίοδο «νηνεμίας» και «προώθησης του ελληνοτουρκικού διαλόγου» (όπως προσφάτως διαβεβαίωσαν οι δύο υπουργοί Εξωτερικών στη συνάντησή τους στο Στρασβούργο) η κυβέρνηση Ερντογάν «αναβαθμίζει» το πρόβλημα της μειονότητας στη Δυτική Θράκη, αφιερώνοντας στην ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών πολλά ξεχωριστά κεφάλαια, που ξεκινούν από επίσημα έγγραφα, όπου γίνεται αναφορά σε «τουρκική μειονότητα», στα προβλήματα «ιδιοκτησίας γης, εκπαίδευσης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρνησης εθνικής ταυτότητας, θρησκευτικών δικαιωμάτων» κ.λπ., χρησιμοποιώντας για ευνόητους λόγους ως γλώσσες πλην της τουρκικής και της αγγλικής και την αραβική και τη γερμανική.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ψεύδεται εν γνώσει του, καθώς εμφανίζει τη Συνθήκη της Λωζάννης να αναφέρεται στην «ελληνική και τουρκική μειονότητα», αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος.

Στόχος είναι η μεγιστοποίηση των εντυπώσεων και οι επιπλέον πιέσεις, που η Αγκυρα προσβλέπει να ασκηθούν προς την Ελλάδα μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που καταδίκασε τις ελληνικές αρχές για την άρνησή τους να δώσουν άδεια λειτουργίας σε συνδέσμους «της τουρκικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επαναλαμβάνεται με χοντρά γράμματα σε διαφορετικά κεφάλαια της ιστοσελίδας, για να «συνοδεύσει» τον ισχυρισμό της Αγκυρας περί «άρνησης της εθνικής ταυτότητας» των μελών της «τουρκικής μειονότητας στη Θράκη».

Ο «θύλακας»!

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επικεντρώνει για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του στο «εδαφικό ζήτημα», που ισχυρίζεται ότι παραμένει ανοιχτό, ύστερα από συνεχείς «παραβιάσεις» του ελληνικού κράτους.

Ψευδόμενη και πάλι εν γνώσει της η Αγκυρα παρουσιάζει τις μειονοτικές παραμεθόριες περιοχές μεταξύ των ποταμών Νέστου και Εβρου ως έναν μεγάλο «θύλακα» με αμιγώς «τουρκικό πληθυσμό», ο οποίος αποτελεί «τον μεγαλύτερο θύλακο του κόσμου», ο οποίος ζει μέσα σε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή, με περιορισμένη πρόσβαση και εσωτερική μετακίνηση, με πολλαπλά στρατιωτικά φυλάκια και συνεχείς ελέγχους ταυτοτήτων και αδειών!

Επιπροσθέτως, ισχυρίζεται ότι ο «θύλακος» αυτός (δεν είναι τυχαίως) η πλέον «υπανάπτυκτη περιοχή ολόκληρης της Ευρώπης» με αυστηρούς «περιορισμούς στη γεωργία, εκμετάλλευση δασών και βιοτεχνίες, επιτρέποντας στους κατοίκους μόνον την κτηνοτροφία». Κατηγορεί μάλιστα την Ελλάδα για περιοριστικές και καταπιεστικές πολιτικές απέναντι στα μέλη της μειονότητας που ασχολούνται με την καλλιέργεια καπνού, ύστερα από τους περιορισμούς της Ε.Ε. στην καλλιέργεια αυτή.

Πονηρότατα, μάλιστα, το κεφάλαιο αυτό καταλήγει με την παρατήρηση ότι «ο θύλακος αυτός είναι "αυστηρά απαγορευμένος" στον έξω κόσμο, με κλειστούς τους συνοριακούς σταθμούς μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας μεταξύ Ροδόπης και Ξάνθης» (σ.σ.: όπου συνδέεται με περιοχές της βουλγαρικής τουρκικής μειονότητας).

«Υφαρπαγή»!

Το κουτοπόνηρο κεφάλαιο στην τουρκική ιστοσελίδα, αφού επικαλείται ποσοστά ιδιοκτησίας υπέρ των Τούρκων πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών, ισχυρίζεται ότι το ελληνικό κράτος εφάρμοσε από τη δεκαετία του 1970 συστηματική πολιτική «υφαρπαγής» εδαφών από «Τούρκους» ιδιοκτήτες, είτε για την κατασκευή βιομηχανικού συγκροτήματος «στην πιο εύφορη γη που ανήκε στη μειονότητα στην Κομοτηνή» είτε για την ανέγερση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, το οποίο (επίτηδες) «είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο από άποψη έκτασης γης»! είτε για την κατασκευή στρατώνων.

(Βεβαίως, σε μια καταληκτική παράγραφο ενός από τα κεφάλαια της ιστοσελίδας αναφέρεται ότι η αγοραπωλησία γης ανάμεσα σε μέλη της μειονότητας και Ελληνες είναι πλέον ελεύθερη, αν και με χρονοβόρες διαδικασίες).

Η δομή και το περιεχόμενο της «φρέσκιας» ιστοσελίδας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν αφήνει αμφιβολία ότι στόχος της Αγκυρας δεν είναι να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών της, αλλά να δημιουργήσει «διεθνή φασαρία και αναστάτωση» για τις «καταχρήσεις» όλων των ειδών που κάνει το ελληνικό κράτος σε εδαφική περιοχή που «ανήκει» σε μειονότητα Τούρκων!

Μια «εδαφική περιοχή» που θα συγκεντρώσει από εδώ και πέρα το διεθνές ενδιαφέρον, λόγω της ασκούμενης ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που η Αγκυρα θεωρεί ανταγωνιστική των δικών της σχεδίων μεταφοράς υδρογονανθράκων και η Ουάσιγκτον θεωρεί «εχθρική κίνηση».

Και casus belli

Η ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν παραλείπει, βέβαια να επαναλάβει όλους τους ισχυρισμούς της στο Αιγαίο, από τις γκρίζες ζώνες και τα 6 ν.μ. και «φυσικά» το casus belli σε βάρος της Ελλάδας σε οποιαδήποτε ελληνική επέκταση στο Αιγαίο.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, σε μια «χλιαρή» αρχική αντίδρασή του, ανακοίνωσε ότι θα «εξακολουθήσουν να γίνονται όλες οι ενδεικνυόμενες διπλωματικές ενέργειες προς την τουρκική πλευρά, με βάση τη λεπτομερή παρακολούθηση σε κάθε παράμετρο και λεπτομέρεια» της τουρκικής ιστοσελίδας (σ.σ.: δηλαδή, τίποτα το ουσιαστικό).

Προβοκατόρικη, προκλητική και απολύτως ψευδής είναι η ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, υποστηρίζει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εξωτερικών Αν. Λοβέρδος και επισημαίνει ότι αυτό δείχνει ότι οι εξελίξεις στην Τουρκία είναι δυσάρεστες και ότι η χώρα αυτή τον τελευταίο καιρό απομακρύνεται από τη Δημοκρατία. *

Ευρωπαική προοπτική της Σερβίας?

Ο σαφής ευρωπαϊκός προσανατολισμός των πολιτών της Σερβίας που έβγαλε η κάλπη στις χθεσινές βουλευτικές εκλογές είναι αμφίβολο αν θα εκφραστεί και στις μετεκλογικές διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Ο συνασπισμός του Μπόρις Τάντιτς, καταλαμβάνοντας 103 έδρες (επί συνόλου 250) στη σερβική βουλή, θα χρειαστεί να συμμαχήσει με άλλες δύο τουλάχιστον παρατάξεις για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Ο ιδεολογικός του σύμμαχος, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, εξαιτίας του χαμηλού ποσοστού που έλαβε (5,2% και 14 έδρες) δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στον Τάντιτς. Ακόμη και η συμμετοχή των μειονοτήτων που έλαβαν εφτά έδρες καθιστά αδύνατη την προοπτική αυτή.

Ένα δεύτερο σενάριο που εμφανίζεται, είναι η συνεργασία του Τάντιτς με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ιδρύθηκε από τον Μιλόσεβιτς) το οποίο κατέλαβε 20 έδρες και με τη συμμετοχή τεσσάρων μειονοτικών βουλευτών (Μαγιάροι) θα εξασφαλιζόταν η πλειοψηφία στη σερβική βουλή.

Υπάρχει ακόμα η περίπτωση, σύμφωνα με τους αναλυτές, το Σοσιαλιστικό Κόμμα να στηρίξει κυβέρνηση μειοψηφίας του Τάντιτς, όπως έπραξε και το 2004, στηρίζοντας επί τρία χρόνια την κυβέρνηση Κοστούνιτσα - Ντίνκιτς.

Ο ηγέτης των σοσιαλιστών Ίβιτσα Ντάτσιτς δήλωσε χθες βράδυ ότι, καταρχήν, επιθυμεί τη συνεργασία με τον Κοστούνιτσα, αλλά δεν απέκλεισε κάποια συμμαχία με τον Τάντιτς.

Το ενδεχόμενο συνεργασίας Τάντιτς-Κοστούνιτσα έχει ήδη αποκλειστεί, αφού όπως δήλωσε ο απερχόμενος πρωθυπουργός «οι διαφορές με το Δημοκρατικό Κόμμα του Τάντιτς είναι αγεφύρωτες».

Ο Κοστούνιτσα (30 έδρες) μάλιστα, σήμερα, άρχισε διαπραγματεύσεις με το εθνικιστικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Νίκολιτς (77 έδρες) για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Το σενάριο αυτό επίσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή ή την υποστήριξη των σοσιαλιστών. Ο Τόμισλαβ Νίκολιτς, πάντως, έδειξε διατεθειμένος να κάνει μεγάλες υποχωρήσεις, για να αποτρέψει τη σύσταση κυβέρνησης από του ευρωπαϊστές του Τάντιτς, προσφέροντας τη θέση του πρωθυπουργού στον Κοστούνιτσα και σημαντικά υπουργεία στους σοσιαλιστές.

Σύμφωνα με τα ανεπίσημα τελικά αποτελέσματα που έδωσε το Κέντρο για τις ελεύθερες εκλογές και τη Δημοκρατία (CESID) ο συνασπισμός του Τάντιτς έλαβε το 38,7% και 103 από τις 250 έδρες της σερβικής βουλής. Ακολουθούν το Ριζοσπαστικό Κόμμα Σερβίας (SRS) με 29,1% και 77 έδρες, ο συνασπισμός του Κοστούνιτσα με 11,3% και 30 έδρες, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας με 7,9% και 20 έδρες και το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) με 5,2% και 13 έδρες.

Από τις μειονότητες, οι Μαγιάροι της Βοϊβοντίνας εκλέγουν τέσσερις βουλευτές, οι μουσουλμάνοι του Σαντζάκ δύο βουλευτές και οι Αλβανοί της νότιας Σερβίας έναν βουλευτή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ