Το σχέδιο της Deutsche Telekom για «κυριαρχία» σε Ευρώπη και ΗΠΑ

Δεν έχουν περάσει παρά ορισμένα 24ωρα από τη στιγμή που ο αντιπρόεδρος της Deutsche Telekom, Καρλ-Έρχαρντ Αϊκ φθάνει στην Αθήνα για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση για την είσοδο του γερμανικού οργανισμού στον ΟΤΕ και το Der Spiegel δημοσιεύει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είδηση: η DT ενδιαφέρεται για την απόκτηση της Sprint-Nextel, της τρίτης μεγαλύτερης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας των ΗΠΑ. Η κίνηση αυτή, αν συνδυαστεί με την εκεί θυγατρική του γερμανικού ομίλου, την T-Mobile, δημιουργεί το μεγαλύτερο σχήμα του κλάδου στην αμερικανική αγορά. Μετά την Ευρώπη, φαίνεται πως ήρθε η σειρά της Αμερικής για να κλείσει ο νέος κύκλος επέκτασης του γερμανικού κολοσσού.

Μία ματιά στον χάρτη με τις χώρες όπου η DT θα είναι παρούσα όταν ολοκληρωθεί η συμφωνία για την είσοδό της στον ΟΤΕ δείχνει το γιατί οι Γερμανοί ήθελαν αυτή την επένδυση. Άλλωστε, το ενδιαφέρον τους δεν είναι όψιμο, αλλά χρονολογείται εδώ και αρκετά χρόνια. Με τις βαλκανικές επενδύσεις του ΟΤΕ, η τηλεπικοινωνιακή «αυτοκρατορία» της Deutsche Telekom εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι και τον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Και δεν υπάρχουν και πολλές δυνατότητες για περαιτέρω επέκταση, δεδομένου ότι η σκανδιναβική χερσόνησος έχει ιδιαίτερα ώριμες αγορές, ενώ η Ρωσία και οι γειτονικές σε αυτήν τη χώρα θεωρούνται «απαγορευτικές» για τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς της δυτικής Ευρώπης που βλέπουν όσους τόλμησαν να επενδύσουν (π.χ. Telenor) να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με τους συνεταίρους τους. Όσον αφορά στις αγορές της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, στην πρώτη η κυριαρχία της France Telecom δεν αμφισβητείται, στη δεύτερη είναι το «βασίλειο» της Telefonica, η οποία επιπλέον έχει λόγο στη διοίκηση της Telecom Italia, όπου ελέγχει το 5%, και είναι και ένας από τους δύο μεγαλύτερους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, η DT, πριν από μερικούς μήνες, αποχώρησε από την ισπανική αγορά, δείχνοντας ότι θέλει να επικεντρωθεί σε χώρες όπου έχει ισχυρή θέση.

Η Ευρώπη να έχει μοιραστεί ανάμεσα σε τρεις ισχυρούς ομίλους (Deutsche Telecom, France Telecom, Telefonica), εκ των οποίων οι δύο πρώτοι ελέγχονται από τις κυβερνήσεις τους. Αν προσθέσει κανείς και τη Vodafone, τότε έχουμε τους τέσσερις βασικούς τηλεπικοινωνιακούς «παίκτες» της Ευρώπης, οι οποίοι, μάλιστα, τυγχάνουν να είναι πλέον τόσο ισχυροί ώστε να είναι εξαιρετικά δύσκολη η επιθετική εξαγορά τους από επιχειρηματικούς ομίλους εκτός της Γηραιάς Ηπείρου.

Τα κύματα επέκτασης
Οι τάσεις επέκτασης της Deutsche Telekom δεν έκαναν πρόσφατα την εμφάνισή τους. Έχουν ξεκινήσει από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, όταν και έγινε η είσοδος στην ουγγρική Magyar Telekom (σ.σ. τότε ονομαζόταν Matav), η οποία αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για τη DT όσον αφορά στα Βαλκάνια, τουλάχιστον μέχρι πρότινος.

Την περίοδο του μεγάλου κύματος των τηλεπικοινωνιακών εξαγορών (1998-2000) όταν η Vodafone αγόραζε τα πάντα, οι Γερμανοί ήταν πολύ πιο προσεκτικοί. Όμως, η πίεση από τους αναλυτές και τα μέσα ενημέρωσης που ζητούσαν μία μεγάλη κίνηση φέρεται ότι ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της DT, Ρον Ζόμερ να δώσει το 2000 περί τα 50 δισ. δολάρια (τότε 53 δισ. ευρώ) για την απόκτηση της αμερικανικής Voicestream, η οποία πλέον ονομάζεται T-Mobile. Η προσφορά έγινε στο ζενίθ της ανόδου των χρηματαγορών και ήταν της τάξεως των 22.000 δολαρίων ανά συνδρομητή! Ως μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι η αξία σήμερα της Sprint-Nextel που εκτιμάται συνολικά σε πάνω από 30 δισ. ευρώ είναι 1.000 δολάρια ανά συνδρομητή. Γι αυτό και οι αναλυτές θεωρούν ότι έχει νόημα μία κίνηση της Deutsche Telekom προς τη Sprint-Νextel.

Η υψηλή προσφορά για τη Voicestream είναι ουσιαστικά ο λόγος που 16.000 μέτοχοι στράφηκαν δικαστικά εναντίον της διοίκησης της DT, η μετοχή της οποίας αμέσως μετά τη δημόσια προσφορά μετοχών που έγινε το 2000 κατέρρευσε από τα 50 ευρώ σε επίπεδα κάτω των 20 ευρώ. Η τότε διοίκηση της εταιρείας υποστηρίζει ότι η πτώση οφείλεται στη γενικότερη κατάρρευση των μετοχών του κλάδου εκείνη την περίοδο, άποψη την οποία το δικαστήριο της Φραγκφούρτης που εκδικάζει την υπόθεση φέρεται καταρχήν να αποδέχεται. Τουλάχιστον, οι τωρινές κινήσεις θεωρούνται περισσότερο λογικές, αν και δεν είναι λίγοι οι μέτοχοι που εκτιμούν ότι η DT αγοράζει ακριβά την είσοδό της στον ΟΤΕ.

Το διεθνές ντόμινο
Οι επεκτατικές κινήσεις του γερμανικού τηλεπικοινωνιακού οργανισμού δεν έχουν περάσει απαρατήρητες από τους ανταγωνιστές της σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η ανακοίνωση της DT για τον ΟΤΕ δημιούργησε ένα ντόμινο εξελίξεων. Αμέσως, η France Telecom εξέφρασε ενδιαφέρον για να συγχωνευτεί με την σουηδο-φινλανδική, αλλά με έντονη παρουσία στις χώρες της Βαλτικής και της Τουρκία, TeliaSonera. Για την τελευταία ενδιαφέρον υπάρχει και από τη νορβηγική Telenor -επίσης με παρουσία σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Σερβίας και του Μαυροβουνίου- η οποία βλέπει να μένει εκτός παιχνιδιού. Παράλληλα, άρχισε να διαρρέεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον της Telefonica για την ολλανδική ΚΡΝ, έναν από τους ελάχιστους μεσαίου μεγέθους εναπομείναντες τηλεπικοινωνιακούς ομίλους της Ευρώπης. Και δεν αποκλείεται σύντομα κάτι να ακουστεί και για την -έχουσα ισχυρή παρουσία στη Βαλκανική- Telekom Austria. Σημειωτέον ότι οι αναμενόμενες επιθετικές κινήσεις προς τον αυστριακό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό ήταν ο λόγος που η Τ.Α. πίεσε για στενή συνεργασία με τον ΟΤΕ, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο δύσκολη κάποια «εχθρική» εξαγορά.

Το επόμενο πεδίο μάχης των τηλεπικοινωνιακών ομίλων μάλλον θα είναι η Αφρική. Μία πρώτη γεύση έδωσε η φιλόδοξη Bhart Airtel, της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας Μιτάλ, που προσφέρει 24 δισ. ευρώ για τη νοτιοαφρικανική ΜΤΝ, η οποία, σημειωτέον, ελέγχει τη δεύτερη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας της Κύπρου με την ίδια ονομασία. Και υπάρχουν ακόμη και οι αραβικοί τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί που έχουν μεγάλη ρευστότητα αλλά και επεκτατικές ορέξεις. Τέτοιοι όμιλοι είναι η Etisalat (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) και η Zain (Κουβέιτ), ενώ υπάρχει και η Weather Investments του Ναγκίμπ Σαουίρις.

Το... φάντασμα του Σλ. Μιλόσεβιτς οδηγεί τη Σερβία!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απερίγραπτα εκφυλιστική είναι η πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη Σερβία μετά τις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, οι οποίες ανέδειξαν εκ νέου τον βαθύτατο διχασμό του ηττημένου και ταπεινωμένου από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, σερβικού λαού.

Ανατριχιαστικός είναι ο πολιτικός αμοραλισμός που επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Καθώς οι άνευ όρων «φιλοευρωπαϊκές» κατά την Κομισιόν ή «ενδοτικές» κατά τους αντιπάλους τους, πολιτικές δυνάμεις γύρω από τον πρόεδρο Μπορίς Τάντιτς και τους συμμάχους του απέτυχαν να αποσπάσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία (πήραν 116 από τις 250 έδρες), η Ε.Ε. έδωσε επισήμως διά του εκπροσώπου της την ευλογία συνεργασίας των δυνάμεων αυτών με το κόμμα του... Μιλόσεβιτς!

Είναι απίστευτο. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι επιτέθηκαν εναντίον της Σερβίας, σκότωσαν εκατοντάδες Σέρβους, κατέστρεψαν την οικονομία και την υποδομή της χώρας μόνο και μόνο επειδή ηγέτης της ήταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον οποίο αποκαλούσαν «δήμιο των Βαλκανίων» και τώρα παροτρύνουν τις εξαρτώμενες από αυτούς πολιτικές δυνάμεις να συνεργαστούν με το κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς επειδή δεν τους βγαίνουν τα «κουκιά» στο Κοινοβούλιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης! Κυνισμός χωρίς όρια...

Πολιτική χωρίς αρχές
Πλήρης σύγχυση επικρατούσε μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ως προς το τι κυβέρνηση θα σχηματισθεί.

Οι «εθνικιστικές» ή «πατριωτικές» δυνάμεις, δηλαδή οι Ριζοσπάστες του Νίκολιτς, το κόμμα του τέως πρωθυπουργού Κοστούνιτσα και οι Σοσιαλιστές του Μιλόσεβιτς συγκεντρώνουν 127 έδρες (77, 30 και 20 αντίστοιχα). Θεωρητικά έχουν λοιπόν τη δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση, με προσανατολισμό εντελώς αντίθετο από αυτόν που επιθυμεί η Ε.Ε. Ο Νίκολιτς και ο Κοστούνιτσα συμφώνησαν μάλιστα ήδη από την Τρίτη για το πλαίσιο και τους όρους κυβερνητικής συνεργασίας των κομμάτων τους. Διαπραγματεύονται παράλληλα και με τους Σοσιαλιστές, με τους οποίους έχουν κοινή θέση στο ζήτημα του Κοσόβου.

Αυτή η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης είναι μόνο θεωρητική. Δύο ή τρεις από τους βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος ελέγχονται από τον εκατομμυριούχο Ντράγκαν Μάρκοβιτς, ο οποίος τάχθηκε ήδη υπέρ του Τάντιτς. Οι βουλευτές αυτοί επομένως μπορούν κάλλιστα να εξαγοραστούν και να αποστατήσουν, όπως και αρκετοί από τους συναδέλφους τους, ιδίως από το κόμμα του Κοστούνιτσα.

Αλλωστε, μετά τις εκλογές που έγιναν πέρυσι, τον Ιανουάριο του 2007, αυτά τα τρία κόμματα είχαν 144 από τις 250 έδρες και δεν σχημάτισαν κυβέρνηση παρ όλο που θα είχαν σταθερή πλειοψηφία. Θα το κάνουν τώρα με έναν μόλις βουλευτή πάνω από το όριο των 126 της αυτοδυναμίας; Ακρως απίθανο.

Ενώ όμως μέχρι τώρα το φιλοδυτικό στρατόπεδο σχημάτιζε κυβέρνηση προσελκύοντας τον Κοστούνιτσα, φέτος αποφάσισε να φλερτάρει με το... φάντασμα του Μιλόσεβιτς, τους Σοσιαλιστές!

«Η σφραγίδα του Ιούδα»
Ο λόγος αυτής της στροφής είναι ότι αν ο Τάντιτς ζητήσει συνεργασία από τον Βόισλαβ Κοστούνιτσα, αυτός θα απαιτήσει να είναι και πάλι πρωθυπουργός της χώρας, παρ όλο που πήρε το κόμμα του μόλις το 11,3% στις εκλογές, χάνοντας σχεδόν 6% από το 17% που είχε πάρει πέρυσι - σαφής τιμωρία των ψηφοφόρων του για την καιροσκοπική κυβερνητική σύμπραξή του με τον Μπόρις Τάντιτς.

Αντιθέτως, αν ο Τάντιτς πάρει στην κυβέρνηση τους Σοσιαλιστές, αυτοί θα αρκεστούν σε δύο τρία υπουργεία ήσσονος σημασίας, αφού το κύριο για τους επιγόνους του Μιλόσεβιτς είναι η αποδοχή τους από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και το νέο φιλοδυτικό κατεστημένο της Σερβίας, που μέχρι τώρα τους κρατάει σε επίπεδο «παρία». Ετσι, οι εξαρτημένες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. δυνάμεις της Σερβίας, θα εκλέξουν δικό τους πρωθυπουργό, ολοκληρώνοντας με τον τρόπο αυτό την κατάληψη όλων των αρμών της πολιτικής εξουσίας, αφού και ο πρόεδρος ανήκει στην ίδια παράταξη. Προκειμένου να γίνει αυτό, ούτε ο Τάντιτς αλλά ούτε και οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι έχουν την παραμικρή αναστολή συνεργασίας με το κόμμα του «δικτάτορα», «σφαγέα», «χασάπη» κ.λπ. Μιλόσεβιτς!

Ο Κοστούνιτσα, από την άλλη πλευρά, έχει οξύνει προεκλογικά την αντίθεσή του με τον Τάντιτς, ώστε αν ο τελευταίος υποχρεωθεί να τον «προσκυνήσει» και πάλι, να πουλήσει πολύ ακριβά το... πολιτικό τομάρι του! Στις 29 Απριλίου, όταν με προκλητικό τρόπο η Ε.Ε. προσπάθησε να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα προσφέροντας στον Τάντιτς την υπογραφή μιας προκαταρκτικής συμφωνίας σύνδεσης της Σερβίας με την Ε.Ε., ο Κοστούνιτσα χαρακτήρισε την υπογραφή του Τάντιτς ως τη «σφραγίδα του Ιούδα στην παράδοση του Κοσόβου κατ εντολή του ΝΑΤΟ».

Φυσικά, ούτε αυτές οι βαριές κουβέντες ούτε το σύμφωνο κυβερνητικής συνεργασίας με τους εθνικιστές Ριζοσπάστες του Νίκολιτς θα εμποδίσουν τον Κοστούνιτσα, ευκαιρίας δοθείσης, να τρέξει να συνεργαστεί με τον Τάντιτς. Πέρυσι άλλωστε μέχρι που είχε φτάσει στο σημείο να εκλέξει πρόεδρο της Βουλής τον Νίκολιτς για μερικά 24ωρα προκειμένου να εκβιάσει τον Τάντιτς να δεχθεί τον Κοστούνιτσα ως πρωθυπουργό -και το κόλπο στέφθηκε από επιτυχία.

Διχασμένοι
Προσβλέπουν στη Δύση ενώ χάνουν το Κόσοβο

Με τον έναν ή τον άλλο ανέντιμο τρόπο, κυβέρνηση θα σχηματιστεί και μάλιστα τελικά θα είναι κυβέρνηση προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ΗΠΑ και Ε.Ε. Αυτό δεν αναιρεί φυσικά το γεγονός ότι η Σερβία είναι βαθύτατα διχασμένη, με τον μισό πληθυσμό να μισεί βαθιά τη Δύση και την πολιτική της απέναντι στη χώρα και τον άλλο μισό να έχει απελπιστεί και να έχει παραδοθεί στις πολιτικές ορέξεις των επιδρομέων που διαμέλισαν τη Σερβία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το στρατόπεδο του οποίου αυξάνει η επιρροή είναι αυτό της υποταγής και όχι αυτό της αντίστασης. Το ζήτημα δεν είναι μόνο οι αριθμοί των εκλογικών ποσοστών, οι οποίοι άλλωστε οφείλονται κυρίως στη συσπείρωση γύρω από τον Τάντιτς όλων των φιλοδυτικών δυνάμεων που στις προηγούμενες εκλογές είχαν κατεβεί αυτόνομα.

Τόσο οι Ριζοσπάστες όσο και οι Σοσιαλιστές αύξησαν λίγο τα ποσοστά τους και μόνο η καθίζηση του Κοστούνιτσα μείωσε το συνολικό ποσοστό του «πατριωτικού μετώπου» σε 48% από 51% που είχε πάρει πέρυσι. Αλλού πρέπει να εστιαστεί η προσοχή. Αυτές οι εκλογές προκλήθηκαν λόγω της διεθνούς αναγνώρισης της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Αν λοιπόν την ώρα που το Κόσοβο χάνεται οριστικά για τη Σερβία, το εκλογικό σώμα ενισχύει τις πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται τον διαμελισμό της χώρας και όχι εκείνες που τον απορρίπτουν, αυτό σηματοδοτεί την κατάρρευση της ηθικής και πολιτικής αντίστασης του πληθυσμού.

Πρόκειται για τάση πιθανότατα ανεπίστρεπτη που θα χαράξει την πορεία της Σερβίας τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι προσωρινά, σε αυτές τις εκλογές, αποτυπώθηκε αριθμητικά σε μικρές διαφοροποιήσεις των ποσοστών.

ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά την λξέη σα σνύλοο.

Σνφμύωα με μια έυρενα στο Πμανιπσήτετο του Κμτρπιαιζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετηνα τα γτάμαμρα μσέα σε μία λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβαιάστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γιατί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά την λξέη σα σνύλοο.
Ατίπτσυεο;

http://orfni.blogspot.com/