Δύο ακόμη φωτογραφίες, δύο ακόμη γεύσεις μιας μεγάλης σύγκρουσης με πολύ αίμα, με χιλιάδες νεκρούς, με μίσος άσβεστο και βαθύ.
Και σήμερα, τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτών, μαθαίνουν μόνο τη μία φωτογραφία, την άλλη δεν την ξέρουν, δεν την θέλουν.
Και έτσι συνεχίζουν να μισούν.
Ορίζουν τη ζωή τους μαθαίνοντας ότι οι ίδιοι είναι αγνοί και αμόλυντοι ενώ οι άλλοι είναι γεννημένοι φονιάδες και ρυπαροί.
Φροντίζουν γι'αυτό η οικογένεια, το σχολείο, οι παπάδες, ο στρατός, τα ΜΜΕ.
Όλοι στην υπηρεσία του μίσους και του σκοταδισμού.
Ο φόβος για τον "άλλον", οι παροιμίες, τα τραγούδια, η τέχνη, όλα στην υπηρεσία του μίσους.
Τα στερεότυπα και οι φοβίες στις δύο όχθες κοινά, απλώς δίπλα πιο έντονα, πιο φανατισμένα, με μια διαφορά: δεν μας θεωρούν πλέον ως τον υπ'αριθμόν ένα κίνδυνο:
Ελευθεροτυπία, 10/6/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου