Το... φάντασμα του Σλ. Μιλόσεβιτς οδηγεί τη Σερβία!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απερίγραπτα εκφυλιστική είναι η πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη Σερβία μετά τις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, οι οποίες ανέδειξαν εκ νέου τον βαθύτατο διχασμό του ηττημένου και ταπεινωμένου από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, σερβικού λαού.

Ανατριχιαστικός είναι ο πολιτικός αμοραλισμός που επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Καθώς οι άνευ όρων «φιλοευρωπαϊκές» κατά την Κομισιόν ή «ενδοτικές» κατά τους αντιπάλους τους, πολιτικές δυνάμεις γύρω από τον πρόεδρο Μπορίς Τάντιτς και τους συμμάχους του απέτυχαν να αποσπάσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία (πήραν 116 από τις 250 έδρες), η Ε.Ε. έδωσε επισήμως διά του εκπροσώπου της την ευλογία συνεργασίας των δυνάμεων αυτών με το κόμμα του... Μιλόσεβιτς!

Είναι απίστευτο. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι επιτέθηκαν εναντίον της Σερβίας, σκότωσαν εκατοντάδες Σέρβους, κατέστρεψαν την οικονομία και την υποδομή της χώρας μόνο και μόνο επειδή ηγέτης της ήταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον οποίο αποκαλούσαν «δήμιο των Βαλκανίων» και τώρα παροτρύνουν τις εξαρτώμενες από αυτούς πολιτικές δυνάμεις να συνεργαστούν με το κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς επειδή δεν τους βγαίνουν τα «κουκιά» στο Κοινοβούλιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης! Κυνισμός χωρίς όρια...

Πολιτική χωρίς αρχές
Πλήρης σύγχυση επικρατούσε μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ως προς το τι κυβέρνηση θα σχηματισθεί.

Οι «εθνικιστικές» ή «πατριωτικές» δυνάμεις, δηλαδή οι Ριζοσπάστες του Νίκολιτς, το κόμμα του τέως πρωθυπουργού Κοστούνιτσα και οι Σοσιαλιστές του Μιλόσεβιτς συγκεντρώνουν 127 έδρες (77, 30 και 20 αντίστοιχα). Θεωρητικά έχουν λοιπόν τη δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση, με προσανατολισμό εντελώς αντίθετο από αυτόν που επιθυμεί η Ε.Ε. Ο Νίκολιτς και ο Κοστούνιτσα συμφώνησαν μάλιστα ήδη από την Τρίτη για το πλαίσιο και τους όρους κυβερνητικής συνεργασίας των κομμάτων τους. Διαπραγματεύονται παράλληλα και με τους Σοσιαλιστές, με τους οποίους έχουν κοινή θέση στο ζήτημα του Κοσόβου.

Αυτή η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης είναι μόνο θεωρητική. Δύο ή τρεις από τους βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος ελέγχονται από τον εκατομμυριούχο Ντράγκαν Μάρκοβιτς, ο οποίος τάχθηκε ήδη υπέρ του Τάντιτς. Οι βουλευτές αυτοί επομένως μπορούν κάλλιστα να εξαγοραστούν και να αποστατήσουν, όπως και αρκετοί από τους συναδέλφους τους, ιδίως από το κόμμα του Κοστούνιτσα.

Αλλωστε, μετά τις εκλογές που έγιναν πέρυσι, τον Ιανουάριο του 2007, αυτά τα τρία κόμματα είχαν 144 από τις 250 έδρες και δεν σχημάτισαν κυβέρνηση παρ όλο που θα είχαν σταθερή πλειοψηφία. Θα το κάνουν τώρα με έναν μόλις βουλευτή πάνω από το όριο των 126 της αυτοδυναμίας; Ακρως απίθανο.

Ενώ όμως μέχρι τώρα το φιλοδυτικό στρατόπεδο σχημάτιζε κυβέρνηση προσελκύοντας τον Κοστούνιτσα, φέτος αποφάσισε να φλερτάρει με το... φάντασμα του Μιλόσεβιτς, τους Σοσιαλιστές!

«Η σφραγίδα του Ιούδα»
Ο λόγος αυτής της στροφής είναι ότι αν ο Τάντιτς ζητήσει συνεργασία από τον Βόισλαβ Κοστούνιτσα, αυτός θα απαιτήσει να είναι και πάλι πρωθυπουργός της χώρας, παρ όλο που πήρε το κόμμα του μόλις το 11,3% στις εκλογές, χάνοντας σχεδόν 6% από το 17% που είχε πάρει πέρυσι - σαφής τιμωρία των ψηφοφόρων του για την καιροσκοπική κυβερνητική σύμπραξή του με τον Μπόρις Τάντιτς.

Αντιθέτως, αν ο Τάντιτς πάρει στην κυβέρνηση τους Σοσιαλιστές, αυτοί θα αρκεστούν σε δύο τρία υπουργεία ήσσονος σημασίας, αφού το κύριο για τους επιγόνους του Μιλόσεβιτς είναι η αποδοχή τους από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και το νέο φιλοδυτικό κατεστημένο της Σερβίας, που μέχρι τώρα τους κρατάει σε επίπεδο «παρία». Ετσι, οι εξαρτημένες από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. δυνάμεις της Σερβίας, θα εκλέξουν δικό τους πρωθυπουργό, ολοκληρώνοντας με τον τρόπο αυτό την κατάληψη όλων των αρμών της πολιτικής εξουσίας, αφού και ο πρόεδρος ανήκει στην ίδια παράταξη. Προκειμένου να γίνει αυτό, ούτε ο Τάντιτς αλλά ούτε και οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι έχουν την παραμικρή αναστολή συνεργασίας με το κόμμα του «δικτάτορα», «σφαγέα», «χασάπη» κ.λπ. Μιλόσεβιτς!

Ο Κοστούνιτσα, από την άλλη πλευρά, έχει οξύνει προεκλογικά την αντίθεσή του με τον Τάντιτς, ώστε αν ο τελευταίος υποχρεωθεί να τον «προσκυνήσει» και πάλι, να πουλήσει πολύ ακριβά το... πολιτικό τομάρι του! Στις 29 Απριλίου, όταν με προκλητικό τρόπο η Ε.Ε. προσπάθησε να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα προσφέροντας στον Τάντιτς την υπογραφή μιας προκαταρκτικής συμφωνίας σύνδεσης της Σερβίας με την Ε.Ε., ο Κοστούνιτσα χαρακτήρισε την υπογραφή του Τάντιτς ως τη «σφραγίδα του Ιούδα στην παράδοση του Κοσόβου κατ εντολή του ΝΑΤΟ».

Φυσικά, ούτε αυτές οι βαριές κουβέντες ούτε το σύμφωνο κυβερνητικής συνεργασίας με τους εθνικιστές Ριζοσπάστες του Νίκολιτς θα εμποδίσουν τον Κοστούνιτσα, ευκαιρίας δοθείσης, να τρέξει να συνεργαστεί με τον Τάντιτς. Πέρυσι άλλωστε μέχρι που είχε φτάσει στο σημείο να εκλέξει πρόεδρο της Βουλής τον Νίκολιτς για μερικά 24ωρα προκειμένου να εκβιάσει τον Τάντιτς να δεχθεί τον Κοστούνιτσα ως πρωθυπουργό -και το κόλπο στέφθηκε από επιτυχία.

Διχασμένοι
Προσβλέπουν στη Δύση ενώ χάνουν το Κόσοβο

Με τον έναν ή τον άλλο ανέντιμο τρόπο, κυβέρνηση θα σχηματιστεί και μάλιστα τελικά θα είναι κυβέρνηση προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ΗΠΑ και Ε.Ε. Αυτό δεν αναιρεί φυσικά το γεγονός ότι η Σερβία είναι βαθύτατα διχασμένη, με τον μισό πληθυσμό να μισεί βαθιά τη Δύση και την πολιτική της απέναντι στη χώρα και τον άλλο μισό να έχει απελπιστεί και να έχει παραδοθεί στις πολιτικές ορέξεις των επιδρομέων που διαμέλισαν τη Σερβία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το στρατόπεδο του οποίου αυξάνει η επιρροή είναι αυτό της υποταγής και όχι αυτό της αντίστασης. Το ζήτημα δεν είναι μόνο οι αριθμοί των εκλογικών ποσοστών, οι οποίοι άλλωστε οφείλονται κυρίως στη συσπείρωση γύρω από τον Τάντιτς όλων των φιλοδυτικών δυνάμεων που στις προηγούμενες εκλογές είχαν κατεβεί αυτόνομα.

Τόσο οι Ριζοσπάστες όσο και οι Σοσιαλιστές αύξησαν λίγο τα ποσοστά τους και μόνο η καθίζηση του Κοστούνιτσα μείωσε το συνολικό ποσοστό του «πατριωτικού μετώπου» σε 48% από 51% που είχε πάρει πέρυσι. Αλλού πρέπει να εστιαστεί η προσοχή. Αυτές οι εκλογές προκλήθηκαν λόγω της διεθνούς αναγνώρισης της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Αν λοιπόν την ώρα που το Κόσοβο χάνεται οριστικά για τη Σερβία, το εκλογικό σώμα ενισχύει τις πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται τον διαμελισμό της χώρας και όχι εκείνες που τον απορρίπτουν, αυτό σηματοδοτεί την κατάρρευση της ηθικής και πολιτικής αντίστασης του πληθυσμού.

Πρόκειται για τάση πιθανότατα ανεπίστρεπτη που θα χαράξει την πορεία της Σερβίας τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι προσωρινά, σε αυτές τις εκλογές, αποτυπώθηκε αριθμητικά σε μικρές διαφοροποιήσεις των ποσοστών.