Μέσα στη δίνη του Σκοπιανού, το οποίο έχει μονοπωλήσει την ελληνική εξωτερική πολιτική, απαρατήρητο πέρασε ένα ζήτημα το οποίο σε συνδυασμό με τις τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου μπορεί να δημιουργήσει αναταράξεις στο ευαίσθητο ζήτημα των μειονοτήτων στην Ελλάδα και υποχρεώνει τη χώρα μας να προχωρήσει σε ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Πρόκειται για την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, το οποίο ομόφωνα (με τη συμμετοχή δηλαδή και του έλληνα ευρωδικαστή κ. Π. Παραρά) καταδίκασε την Ελλάδα για τη διάλυση του σωματείου Τουρκική Ενωση Ξάνθης, απορρίπτοντας ουσιαστικά τα ελληνικά επιχειρήματα τα οποία στηρίζονταν στη γνωστή Συνθήκη της Λωζάννης, σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα δεν υπάρχει τουρκική εθνική μειονότητα αλλά θρησκευτικού χαρακτήρα μουσουλμανική μειονότητα. Η απόφαση αυτή ακολουθεί άλλη ανάλογη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τον περασμένο Οκτώβριο όταν η Ελλάδα είχε και πάλι καταδικασθεί επειδή αρνιόταν να αποδεχθεί τη νόμιμη σύσταση του Σωματείου «Σύλλογος Νεολαίας Μειονότητας Εβρου».
Υπενθυμίζεται εδώ ότι το Εφετείο της Ξάνθης είχε δεχθεί ως νομότυπη τη διάλυση του Σωματείου αφού σκοπός του ήταν η εμφάνιση και προώθηση εθνικής τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα, σε αντίθεση με όσα πρεσβεύει η Συνθήκη της Λωζάννης, με αποτέλεσμα να απειλείται η δημόσια τάξη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αντίθετα έκρινε ότι παραβιάζεται το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και ότι και αν ακόμη σκοπός του Σωματείου ήταν να προωθήσει την ιδέα της ύπαρξης τουρκικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα η χρήση και μόνο του όρου «τουρκική» δεν μπορεί να αποτελέσει απειλή για μια δημοκρατική κοινωνία, πόσο μάλλον που δεν υπήρχε καμία απόδειξη ότι τα μέλη του Σωματείου είχαν καλέσει άλλους σε χρήση βίας ή σε εξέγερση. Επισημαίνει μάλιστα ότι η ύπαρξη μειονοτήτων και διαφορετικών πολιτισμών σε ένα κράτος αποτελεί ιστορικό γεγονός, το οποίο μια δημοκρατική κοινωνία θα πρέπει να προστατεύει.
Το θέμα λοιπόν είναι εξαιρετικά σοβαρό καθώς η Ελλάδα εμφανίζεται να κινείται εκτός του πλαισίου του Ευρωπαϊκού Δικαίου, δίνοντας έτσι επιχειρήματα, είτε στην Αγκυρα να υποστηρίζει ότι η καταπιέζεται η μειονότητα στη Θράκη είτε εσχάτως και στα Σκόπια να ισχυρίζονται ότι «διεπράχθη γενοκτονία εις βάρος του μακεδονικού λαού». Το να χαρακτηρίζουμε ως απαράδεκτες τις θέσεις αυτές πλέον δεν αρκεί. Διότι τόσο με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου όσο και με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου το ζήτημα των μειονοτήτων παίρνει νέα τροπή, δημιουργώντας αρνητικό για τις γνωστές ελληνικές θέσεις κλίμα, γεγονός το οποίο υποχρεώνει τώρα την Αθήνα να αναζητήσει μια άλλη πολιτική, μακριά από τα ξεπερασμένα δόγματα του παρελθόντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου